Wskazano ponadto, że przymusowy zarząd państwowy ustanowiony w trybie dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego był w 1954 r. tytułem prawnym, potwierdzającym publicznoprawne władanie wskazanego wyżej przedsiębiorstwa nad spornym mieniem.
Podkreślono również, że nie można zarządu przymusowego ustanowionego w trybie dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego, który następnie podlegał przekształceniom z mocy samego prawa, przeciwstawiać prawu zarządu. Wskazano, że [...] Fabryka [...] uzyskała przymusowy zarząd państwowy nad spornym gruntem na mocy zarządzenia z 1954 r. wydanego w trybie dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego, który to zarząd podlegał następnie w 1961 r. przekształceniu z mocy prawa w użytkowanie, które przekształciło się w 1985 r. z mocy prawa w zarząd.
Zdaniem organu - biorąc powyższe pod uwagę, nie można stwierdzić, że w niniejszej sprawie sporne mienie należało do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego oraz, że dla komunalizacji, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, nie miało znaczenia podporządkowanie [...] Fabryki [...] naczelnemu organowi administracji państwowej. Wskazana przy tym wyżej Fabryka legitymowała się w dacie [...] maja 1990 r. tytułem prawnym zarządu do spornego gruntu. W konsekwencji sporne mienie nie podlega komunalizacji w trybie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy.
Skargę na powyższą decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, z dnia [...] stycznia 2019 r., [...], wniósł Prezydent [...]. Zaskarżonej decyzji zarzucił:
- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonej decyzji, polegający na nieprawidłowym określeniu stanu władania przedmiotową nieruchomością ("należenia do") na dzień [...] maja 1990 r., czego skutkiem była odmowa stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności przedmiotowej nieruchomości przez [...];
- naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 80 k.p.a., poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i wadliwe przyjęcie, że orzeczenie Głównej Komisji Arbitrażowej z dnia [...] marca 1978 r. oraz decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] lutego 2003 r. potwierdzały tytuł prawny [...] Fabryki [...] do nieruchomości;
- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 8, art. 77 § 1 k.p.a., z uwagi na to, że organ odwoławczy nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego;
- naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 15 k.p.a., poprzez brak odniesienia się do zarzutów podniesionych w odwołaniu od decyzji Wojewody [...] nr [...], dot. nieprawidłowego określenia składników mienia będącego przedmiotem decyzji, czego skutkiem jest wyodrębnienie gruntu od budynków znajdujących się na tym gruncie, co w konsekwencji narusza zasadę dwuinstancyjności postępowania, zgodnie z którą, sprawa administracyjna powinna być dwukrotnie rozpoznana i rozstrzygnięta;
- naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 40 Kodeksu handlowego w brzmieniu na dzień ustanowienia przymusowego zarządu państwowego, poprzez przyjęcie, że przedmiotowa nieruchomość wchodziła w skład przedsiębiorstwa przejętego w przymusowy zarząd, podczas gdy nieruchomość ta stanowiła odrębny od przedsiębiorstwa majątek i była w dniu ustanowienia przymusowego zarząd własnością [...];