Przypomnieć przy tym należy, że omawiana ustawa nie zawiera zamkniętego katalogu środków dowodowych. Stosownie zaś do treści art. 75 § 1 kpa, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Jeżeli, w ocenie organów, na podstawie dowodów zebranych w trakcie postępowania nie sposób usunąć powstałych wątpliwości, to brak ten należy uzupełnić w pierwszej kolejności w oparciu o dowody z dokumentu, a gdy takich dowodów nie ma, należy przyjąć dowody z oświadczeń świadków. Natomiast w przypadku, gdy określenie wielkości nieruchomości zabużańskiej w oparciu o dowód z dokumentu lub zeznań świadków okaże się niemożliwe, nie można wykluczyć konieczności przyjęcia jako dowodu w sprawie opinii biegłego rzeczoznawcy.
Ponownie rozpatrując sprawę, biorąc pod uwagę ocenę prawną zawartą w niniejszym orzeczeniu, organ powinien dokonać ponownej analizy treści art. 2 ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, stosując przy tym wykładnię gramatyczną tego przepisu, a następnie wypowiedzieć się o zasadności roszczeń skarżącej dotyczących mienia pozostawionego poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Ponownie analizując materiał dowodowy, organy wezmą pod uwagę obiektywne trudności w skompletowaniu dokumentów dotyczących tzw. mienia zabużańskiego, które dotykają osób, które opuściły swoje miejsce zamieszkania a następnie powróciły do ojczyzny w okolicznościach, w których nawet zachowanie szczególnej staranności nie zabezpieczało nie tylko przed utratą istotnych dokumentów ale także zdrowia czy życia. Ustalenia organu winny znaleźć właściwe odzwierciedlenie w uzasadnieniu wydanego orzeczenia w zgodzie z treścią art. 107 § 3 kpa.
Ponadto organy, ponownie rozpatrując sprawę, będą miały na względzie, że dnia 9 października 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę sygn. akt I OPS 3/17, w której stwierdził, że złożenie wniosku o potwierdzenie prawa do rekompensaty przez osobę uprawnioną w terminie określonym w art. 5 ust. 1 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej skutkuje wszczęciem postępowania administracyjnego również w stosunku do wszystkich pozostałych uprawnionych w rozumieniu art. 3 tej ustawy, czyli w rozpatrywanej sprawie w stosunku do rodzeństwa skarżącej lub ich następców prawnych.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. z 2018 r. Dz. U. poz. 1302, ze zm.) orzekł jak w sentencji.