Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie Sędzia WSA Joanna Skiba (spr.) Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego oddala skargę.
Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta [...] nr [...] z dnia [...] marca 1950 r. odmawiającego przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położone przy ul.[...], ozn. nr hip.[...], w części dotyczącej obecnej działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...].
Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Prezydent [...] orzeczeniem administracyjnym nr [...] z dnia [...] marca 1950 r. odmówił przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul.[....], ozn. nr hip.[...].
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta [...] z dnia [...] marca 1950 r. w części dotyczącej obecnej działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...]. W uzasadnieniu wskazano, że odmowa przyznania prawa własności czasowej nieruchomości ozn. nr hip. [...] była uzasadniona, bowiem nieruchomość ta w obowiązującym w dacie wydania odmownej decyzji dekretowej planie zagospodarowania przestrzennego znajdowała się na części terenu przeznaczonego na zespoły mieszkaniowe budownictwa społecznego wyłączonej spod zabudowy i przeznaczonej do użytku publicznego na parki, boiska szkolne, skwery, dojazdy do budynków oraz place, drogi dla pieszych i postoje. Takie przeznaczenie wykluczało możliwość zagospodarowania nieruchomości przez osoby prywatne.
W dniu 13 lipca 2016 r. do Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa wpłynął wniosek E. K., I M. M., B. G., P. G. i A. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, mając na uwadze, że organem właściwym w sprawie jest Minister Inwestycji i Rozwoju, organ ten utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2016 roku.
Organ wyjaśnił, iż podstawą prawną orzeczenia administracyjnego będącego przedmiotem kontroli, tj. orzeczenia Prezydenta [...] z dnia [...] marca 1950r. odmawiającego przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul.[...], ozn. nr hip. [...] są przepisy dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze [...].
Organ nadzoru wskazał, że przeznaczenie nieruchomości hip. [...] w dacie wydania decyzji dekretowej na zespoły budownictwa społecznego, a w ich ramach na tereny przeznaczone do użytku publicznego, wyłączone spod zabudowy takiej jak: parki, boiska szkolne, skwery, dojazdy do budynków oraz place, drogi dla pieszych i postoje wyłączało możliwość przyznania prawa własności czasowej na rzecz dotychczasowych właścicieli. Organ zwrócił uwagę, że w dacie wydania decyzji dekretowej nieruchomość hip. [...] była częścią większego założenia planistycznego. W ocenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z uwagi na rozmiar planowanego przedsięwzięcia - budowy osiedla mieszkaniowego w ramach budownictwa mieszkaniowego społecznego wraz z otaczającą je infrastrukturą zlokalizowanego na wielu nieruchomościach - nie była możliwa jego realizacja przez osoby prywatne. Ponadto, na części nieruchomości stanowiącej obecnie działkę ewidencyjną nr [...] z obrębu [...] przewidziano budowę niezbędnego dla funkcjonowania osiedla mieszkaniowego domu towarowego, która mogła być realizowana tylko jako inwestycja państwowa. Inwestorem publicznym było przedsiębiorstwo państwowe [...] utworzone na podstawie zarządzenia z dnia [...] listopada 1947 r. Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Prezesem Centralnego Urzędu Planowania. Z przepisu § 3 zarządzenia wynikało, że przedmiotem działalności [...] jest planowy handel detaliczny wszelkiego rodzaju towarami w domach towarowych i ich filiach oraz organizowanie i prowadzenie placówek przemysłu gastronomicznego w planowanej akcji żywienia zbiorowego. Państwowy handel detaliczny ze swej istoty nie mógł być wykonywany przez podmioty prywatne, a to wykluczało możliwość uwzględnienia wniosku dawnych właścicieli o przyznanie im prawa własności czasowej.