Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Sędziowie : asesor NSA Joanna Banasiewicz (spr.) WSA Maria Tarnowska WSA Przemysław Żmich Protokolant Ewelina Ryszka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi Zgromadzenia [...] [...] [...] Dom [...] w M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2005r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
I SA/Wa 706/06
Uzasadnienie
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu wniosku Zgromadzenia [...][...] o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Spaw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2005 r., nr [...], mocą której umorzono postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia 1950 r., wydanego w porozumieniu z Ministrem Zdrowia, w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo-odbiorczego Szpitala [...] w M. przy ul. [...] [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wskazanej na wstępie decyzji przedstawiono następujący stan sprawy.
Zgromadzenie [...] [...] wnioskiem z dnia 25 października 2004 r., potwierdzonym pismem z dnia 23 sierpnia 2005 r., zwróciło się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o stwierdzenie nieważności orzeczenia Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia 1950 r. w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo-odbiorczego szpitala [...] w M.
Pismem z dnia 30 sierpnia 2005 r., po sprecyzowaniu przez wnioskodawcę przedmiotu żądania Departament Wyznań Religijnych oraz Mniejszości Narodowych i Etnicznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zawiadomił strony o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności wyżej wymienionego orzeczenia Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia 1950 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. umorzył postępowanie administracyjne we wskazanej sprawie, uzasadniając swoją decyzję tym, że szpital objęty orzeczeniem Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia 1950 r. jest zakładem służby zdrowia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem sytuacja prawna zakładów służby zdrowia, które były własnością kościelnych osób prawnych i zostały uchwałami Rady Ministrów przejęte na własność Państwa oraz nieruchomości użytkowanych przez te zakłady, powinny uregulować umowy między organem administracji publicznej sprawującym nadzór nad zakładem a właścicielem nieruchomości.
Z art. 65 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. wynika, że jeżeli strony nie zawarły wyżej wymienionej umowy w okresie dwóch lat od dnia 23 maja 1989 r., każda ze stron mogła przekazać sprawę do rozpatrzenia przez Komisję Majątkową, o której mowa w art. 62 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 62 ust. 3 zdanie drugie w związku z art. 65 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. roszczenia nie zgłoszone w ustawowym terminie wygasają.
Rozeznanie przeprowadzone przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji doprowadziło do ustaleń, że Zgromadzenie [...] [...] nie skierowało stosownego wniosku do Komisji Majątkowej, z tego też powodu roszczenie objęte wymienionym na wstępie wnioskiem wygasło. Oznacza to, iż od momentu wygaśnięcia roszczenia nie może być ono dochodzone. Ponieważ zaś wniosek Zgromadzenia Zakonnego z dnia 24 października 2004 r. zmierzał faktycznie do zaspokojenia roszczenia, które uległo prekluzji, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uznał, iż postępowanie administracyjne w tej sprawie jest bezprzedmiotowe, a zatem należy je umorzyć stosownie do treści art. 105 § 1 kpa.