Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Gminy Miasta [...] od decyzji Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie nabycia mienia państwowego z mocy prawa przez gminę oddala sprzeciw.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] lutego 2018 r., nr [...], po ponownym rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta [...] wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, uchyliła zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] i przekazała sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] wszczął postępowanie w sprawie stwierdzenia nieodpłatnego nabycia przez Gminę Miasto [...] z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., własności nieruchomości położonej w [...] przy ulicy [...], oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki [...] o powierzchni [...]. Następnie decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Wojewoda [...] stwierdził nieodpłatne nabycie przez Gminę Miasto [...] z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., prawa własności przedmiotowej nieruchomości.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, Prezydent Miasta [...] wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej złożył odwołanie. W uzasadnieniu zarzucił zaskarżonej decyzji Wojewody naruszenie art. 7 i 77 kpa oraz wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, z uwagi na fakt, że Wojewoda [...] nie wyjaśnił dokładnie stanu faktycznego, ponieważ przy ocenie materiału dowodowego nie wziął pod uwagę decyzji z dnia [...] maja 1990 r. nr [...] orzekającej odbiór Wojewódzkiemu Urzędowi Spraw Wewnętrznych w [...] prawa zarządu nieruchomości objętej komunalizacją, protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia [...] października 1990 r. spisanego w sprawie przekazania nieruchomości zabudowanych położonych w [...] przy ulicy [...] będących w zarządzie Komendy Wojewódzkiej Policji w [...] oraz decyzji z dnia [...] kwietnia 1982 r. nr [...] ustalającej termin użytkowania przedmiotową nieruchomością przez Komendę Wojewódzką Milicji Obywatelskiej w [...].
Po rozpatrzeniu złożonego odwołania Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. uchyliła zaskarżoną decyzję Wojewody [...] i przekazała sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Na tę decyzje skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożyła Gmina Miasta [...], wnosząc o stwierdzenie jej nieważności, gdyż odwołanie od decyzji Wojewody [...] zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną, z uwagi na brak w aktach sprawy stosownego pełnomocnictwa. W odpowiedzi na skargę, Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa uznała ją w całości za zasadną i decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. uwzględniła ją w całości oraz uchyliła własną decyzję z dnia [...] grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 2 października 2015 r., sygn. akt 1 SA/WA 401/15, umorzył postępowanie sądowe w przedmiotowej sprawie. Sąd uznał, że w skutek autokontroli organu doszło do wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji z dnia [...] grudnia 2013 r., a zatem postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Na powyższe postanowienie skargę kasacyjną wniosła Gmina Miasta [...]. Wyrokiem z dnia 16 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny, w trybie autokontroli, uchylił własne postanowienie z dnia 2 października 2015 r. oraz uchylił decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] grudnia 2013 r. W uzasadnieniu wyjaśnił, że złożona skarga kasacyjna jest oczywiście usprawiedliwiona. Wyjaśnił, że wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2014 r. decyzja Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lutego 2014 r. została uchylona. Tym samym przyjąć należy, że w dacie orzekania postanowienia z dnia 2 października 2015 r. nie istniała już w obiegu prawnym decyzja autokontrolna Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lutego 2014 r., którą uchylono decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] grudnia 2013 r. Dodatkowo Sąd wyjaśnił, że brak pełnomocnictwa jest brakiem formalnym, który podlega uzupełnieniu. W przedmiotowej sprawie organ odwoławczy nie wezwał wnoszącego odwołanie do złożenia pełnomocnictwa, tym samym odwołanie nie mogło być rozpatrzone, gdyż nie jest możliwe dokonanie oceny, czy składający odwołanie był do tego uprawniony. Nakazał jednocześnie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej przy ponownym rozpoznaniu sprawy wezwać wnoszącego odwołanie, w trybie art. 64 § 2 kpa, do usunięcia braku formalnego poprzez złożenie pełnomocnictwa dla osoby, która odwołanie podpisała.