Komisja postanowieniem z [...] lutego 2018 r., działając na podstawie art. 18 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 ze zm.) oraz art. 149 § 3 K.p.a., odmówiła wznowienia postępowania zakończonego własną decyzją z [...] lipca 2015 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazała, że w postępowaniu wznowieniowym rozróżnia się fazę wstępną, w której dokonuje się oceny wniosku o wznowienie postępowania pod kątem dopuszczalności wznowienia oraz postępowanie rozpoznawcze, którego celem jest ustalenie, czy istnieją podstawy wznowieniowe, a także etap rozstrzygania o losach decyzji zapadłych w postępowaniu, które zostało wznowione. Komisja wyjaśniła, że nie podziela argumentacji skarżącej, jakoby wspomniana w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 29 września 2017 r. odmowa wydania zaświadczenia o przywołanej wyżej treści świadczyła o rozstrzygnięciu przez sąd faktycznego braku dokumentu potwierdzającego prawo zarządu do gruntu przez ww. przedsiębiorstwo. W ocenie Komisji, Sąd w uzasadnieniu omawianego wyroku przede wszystkim przeprowadził wywód co do przesłanek wydania zaświadczenia, nie zaś odnośnie do okoliczności, jakie mogą być w tym dokumencie wykazane. Mając na uwadze powyższy wyrok Komisja wskazała, że nie znalazła podstaw do wznowienia przedmiotowego postępowania. Skarżąca wnioskując o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją nie powołała się, ani też nie przedstawiła żadnych nowych istotnych dla sprawy okoliczności, jakie nie były znane organowi drugiej instancji prowadzącemu postępowanie administracyjne. Powołany wyrok świadczy natomiast przeciwko twierdzeniom skarżącej. Komisja wyjaśniła również, że orzekając o utrzymaniu w mocy decyzji Wojewody odmawiającej stwierdzenia nieodpłatnego nabycia z mocy prawa przez skarżącą nieruchomości Skarbu Państwa, dokonała analizy zarówno obowiązującego na dzień komunalizacji stanu prawnego, jak również dowodu z dokumentów, jakim był m.in. wpis w księdze wieczystej prawa własności na rzecz Skarbu Państwa w zarządzie [...] na podstawie zaświadczenia z [...] maja 1986 r. nr 30/86 wydanego przez Zastępcę Kierownika Wydziału Geodezji Gospodarki Gruntami wspólnego dla wszystkich dzielnic miasta [...], Urzędu Dzielnicowego [...] wydanego na mocy art. 87 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz.U. Nr 22, poz. 99). Komisja podkreśliła, że rozstrzygnięcie dotyczące analogicznych stanów prawnych były już niejednokrotnie przedmiotem rozważań sądów administracyjnych które potwierdzały stanowisko prezentowane w nich przez Komisję.
W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze na powyższe postanowienie skarżąca wniosła o jego uchylenie w całości, zarzucając organowi naruszenie art. 28, art. 40 § 2, art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. oraz art. 23 ust. 1e ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r. poz. 124). W uzasadnieniu wyjaśniła, że Komisja nie doręczyła postanowienia pełnomocnikowi strony co stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. Skarżąca wskazała również, że stosownie do art. 23 ust. 1e ustawy o gospodarce nieruchomościami, w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym, w którym jedną ze stron lub uczestnikiem postępowania jest Skarb Państwa, a drugą stroną lub uczestnikiem postępowania jest powiat albo miasto na prawach powiatu, Skarb Państwa reprezentuje wojewoda. W konsekwencji w ocenie skarżącej, Prezydent Miasta [...] wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej nie jest stroną postępowania komunalizacyjnego i dlatego doręczenie temu organowi zaskarżonego postanowienia stanowi naruszenie prawa. Skarżąca podtrzymała także stanowisko, że nową okolicznością faktyczną w sprawie jest fakt, że wpis prawa zarządu [...] w [...] do księgi wieczystej nie był zgodny z rzeczywistym stanem prawnym przedmiotowych gruntów. Wyjaśniła, że dowodem na powyższe jest Opracowanie Geodezyjno-Prawne z [...] kwietnia 2016 r. załączone do wniosku o wznowienie postępowania. Treść tego dokumentu jednoznacznie i bezspornie wskazuje, że ww. Kombinat nie legitymował się tytułem prawnym do gruntów objętych wnioskami komunalizacyjnymi skarżącej. Dokument w postaci opracowania geodezyjno-prawnego, jak wyjaśniał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 682/17 stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 76 K.p.a., a więc dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone i dlatego stanowi podstawę do wznowienia postępowań zakończonych ostatecznym ostatecznymi decyzjami komunalizacyjnymi. Skarżąca podkreśliła również, że skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w uchwale z 26 lutego 2018 r. sygn. akt I OPS 5/17 wyjaśnił, że wpis w dziale drugim księgi wieczystej ma jedynie na celu wykazanie jakiej jednostce przysługuje zarząd i użytkowanie mienia państwowego, podczas gdy ze względu na potrzeby obrotu niezbędne jest bliższe określenie przysługującego państwu prawa własności, określenie leżące przede wszystkim w interesie osób trzecich, które dzięki temu wiedzą przeciwko jakiej jednostce kierować swe roszczenie związane z omawianym mieniem państwowym oraz mogą się zorientować, czy jednostce, która przeciwko nim z takimi roszczeniami występuje przysługuje w tym zakresie legitymacja.