Dopiero po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania organ mógł przeprowadzić postępowanie co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Dopiero bowiem po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania, organ może badać, czy powołane przez stronę we wniosku przyczyny wznowienia rzeczywiście istnieją oraz czy mają wpływ na treść decyzji objętej wnioskiem o wznowienie postępowania. We wstępnej fazie postępowania, tj. w fazie zakończonej wydaniem postanowienia o wznowieniu lub o odmowie wznowienia postępowania, nie jest dopuszczalna ocena podanych przez stronę przyczyn wznowienia.
W niniejszej sprawie Komisja wydała postanowienie o odmowie wznowienia postępowania uznając, że skarżąca nie powołała, ani też nie przedstawiła żadnych nowych, istotnych dla sprawy okoliczności, które nie byłyby znane organowi drugiej instancji w postępowaniu administracyjnym. Innymi słowy Komisja dokonała oceny przyczyn wznowienia we wstępnej fazie postępowania, w której mogła badać jedynie, czy wniosek jest oparty o ustawową przesłankę wznowienia oraz czy został wniesiony przez stronę w terminie wynikającym z przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Oznacza to, że Komisja naruszyła przepisy postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Analiza, czy powołane przez stronę przyczyny uzasadniające wznowienie postępowania rzeczywiście istnieją, może być bowiem dokonana dopiero po wydaniu postanowienia o wznowieniu i przeprowadzeniu postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.
Odnosząc się do zarzutów skargi wskazać należy, że zarzut niedoręczenia zaskarżonego postanowienia ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi skarżącej należało uznać za niemający wpływu na wynik sprawy. Pomimo bowiem doręczenia postanowienia bezpośrednio skarżącej, wniosła ona w terminie skargę do Sądu, co oznacza, że uchybienie to nie miało wpływu na wynik sprawy.
Za niezasadny Sąd uznał zarzut dotyczący naruszenia art. 28 K.p.a. w związku z art. 23 ust. 1e ustawy o gospodarce nieruchomościami. W pierwszej kolejności wskazać należy, że zarzut pominięcia w toku postępowania może zgłosić pominięta strona. Jeżeli w ocenie skarżącej, Skarb Państwa winien być reprezentowany przez Wojewodę, to tylko Skarb Państwa właściwie reprezentowany mógłby podnieść zarzut naruszenia art. 28 K.p.a. i art. 23 ust. 1e ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zauważyć ponadto trzeba, że art. 23 ust. 1e ww. ustawy nie może być stosowany w sprawach, w których organem jest Wojewoda. W ocenie sądu niedopuszczalne jest połączenie roli organu administracji i uczestnika postępowania. Co za tym idzie, w sprawach w których Wojewoda orzekał jako organ nie jest możliwe przyznanie mu legitymacji procesowej strony. Przedmiotowe postępowanie dotyczy natomiast wznowienia postępowania komunalizacyjnego, a więc postępowania, w którym w pierwszej instancji orzekał właśnie Wojewoda. Nie jest zatem możliwe przyznanie temu organowi przymiotu strony.
Podsumowując Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie narusza przepisy postępowania, to jest art. 149 § 3 K.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Rozpoznając ponownie wniosek o wznowienie postępowania Komisja zbada, czy podanie to zostało wniesione w terminie. W przypadku ustalenia, że wniosek złożony został w terminie, o którym mowa w art. 148 § 1 K.p.a., organ wyda postanowienie o wznowieniu postępowania (art. 149 § 1 K.p.a.), a następnie rozważy kwestię zawieszenia postępowania wznowieniowego (art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a.), mając na uwadze zawisłe przed Naczelnym Sądem Administracyjnym postępowanie w sprawie o sygn. akt I OSK 1143/16.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie uznając, że narusza ono przepisy postępowania, tj. art. 149 § 3 K.p.a., w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. O kosztach postępowania (na które składają się 200 zł wpisu od skargi oraz 480 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika skarżącej) orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 P.p.s.a.
Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym nastąpiło na podstawie art. 119 pkt 3 w zw. z art. 120 P.p.s.a., które to przepisy pozwalają na rozpoznanie sprawy we wskazanym trybie, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie.