W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że wystarczające jest aby jeden ze spadkobierców lub współwłaścicieli złożył wniosek w terminie do [...] grudnia 2008 r., a organ powinien z urzędu ustalić, którym osobom przysługuje przymiot strony i umożliwić tym osobom aktywny udział w postępowaniu, bowiem posiadanie przez współwłaścicieli oraz spadkobierców interesu prawnego w postępowaniu o potwierdzenie prawa do rekompensaty jest niewątpliwe.
Podkreślić należy, że uchwała składu siedmiu sędziów NSA jest wiążąca w danej sprawie (art. 187 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2019 r., poz. 2325 ze zm. dalej p.p.s.a.), ma ona ponadto, tzw. ogólną moc wiążącą, wynikającą z art. 269 § 1 p.p.s.a. Przepis ten nie pozwala żadnemu składowi sądu administracyjnego rozstrzygnąć sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale powiększonego składu NSA. Skład, który nie podziela wspomnianego stanowiska może jedynie ponownie przedstawić dane zagadnienie odpowiedniemu składowi powiększonemu.
Reasumując, skoro nie wszyscy następcy prawni byłych właścicieli mienia pozostawionego poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej brali udział w postępowaniu, organ drugiej instancji postąpił prawidłowo uchylając decyzję Wojewody i przekazując mu sprawę do ponownego rozpoznania. W sprawie zaistniały bowiem przesłanki o których mowa w art. 138 § 2 k.p.a. Decyzja Wojewody została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, to jest art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. z uwagi na nie ustalenie kręgu wszystkich następców prawnych dawnych właścicieli, z udziałem których powinno toczyć się postępowanie.
Minister w uzasadnieniu decyzji wskazał także, jakie okoliczności powinny być wzięte pod uwagę przy ponownym rozpoznaniu sprawy.
Istotne jest przy tym, że na tym etapie sprawy ani Minister, ani też Sąd rozpoznający niniejszy sprzeciw, nie przesądzają wyniku sprawy. Sąd zobligowany był jedynie zbadać czy Minister zasadnie zastosował art. 138 § 2 k.p.a. Sąd nie mógł wziąć także pod uwagę kwestii podniesionej przez skarżącą, a mianowicie długotrwałości postępowania administracyjnego, gdyż kwestia właściwego ustalenia kręgu stron postępowania ma w sprawie znaczenie podstawowe i priorytetowe.
W świetle powyższych ustaleń, Sąd nie dopatrzył się żadnych uchybień w stosowaniu przepisów postępowania, dlatego na podstawie art. 151a § 2 ppsa oddalił sprzeciw.