Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska (spr.) Sędziowie WSA Monika Sawa WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant Referent stażysta Anna Kaczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi A. M. i M. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2017 r. nr [...] oraz postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...].
Decyzją z [...] września 2017 roku Wojewoda [...] (Wojewoda) umorzył postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. M. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej, to jest we [...], przy ul. [...], powiat [...], województwo [...], obecnie [...].
Podstawą prawną decyzji Wojewody był art. 105 § 2, art. 98§ 2 i art. 104 § 2 k.p.a.
Wyjaśniając podstawę faktyczną rozstrzygnięcia organ wskazał, że postanowieniem z [...] sierpnia 2014 roku zawiesił na wniosek strony, prowadzone przez siebie postępowanie. Przez okres trzech lat od daty zawieszenia postępowania strona, R. M. (Skarżąca), nie wystąpiła z wnioskiem o podjęcie zawieszonego postępowania. Z uwagi na treść art. 98 § 2 k.p.a. żądanie Skarżącej uznać należało za wycofane, co skutkować musiało umorzeniem postępowania jako bezprzedmiotowego.
Po rozpoznaniu odwołania Skarżącej Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (Minister) decyzją z [...] października 2017 roku utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Minister podzielił w pełni ustalenia faktyczne i ich ocenę prawną dokonane przez organ pierwszej instancji.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem Skarżąca wniosła do tutejszego sądu skargę.
Podniosła w niej, że organ nie uprzedził jej, iż zawarte w art. 98 § 2 k.p.a. stwierdzenie, że po upływie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żądanie uznaje się za wycofane oznacza, że w razie nie złożenia wniosku o podjęcie postępowania, zostanie ono umorzone.
Wyjaśniła, że wystąpiła o zawieszenie postępowania ponieważ organ zobowiązał ją do złożenia operatu szacunkowego dotyczącego nieruchomości obcych dla niej osób, to jest Państwa K. Wskazała, że nie miała żadnej możliwości sporządzenia owego operatu, ponieważ jako osoba obca nie miała możliwości wstępu na przedmiotową nieruchomość. Podkreśliła, że z żadnego dokumentu znajdującego się w aktach sprawy nie wynika, by Państwo K. uzyskali nieruchomość tytułem rekompensaty za nieruchomość, która była objęta jej wnioskiem.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko.
Skarżąca zmarła w toku postępowania sądowoadministracyjnego. Jej następcy prawni oświadczyli, że podtrzymują wniesioną przez nią skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Skarga jest zasadna, zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji jak również wydane przez Wojewodę postanowienie o zawieszeniu postępowania naruszają prawo w stopniu uzasadniającym ich wyeliminowanie z obrotu.
Skarżąca dochodziła rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej przez jej poprzednika prawnego, J. M. Z akt sprawy wynika, że mieniem tym był wynoszący udział przysługujący J. M. w prawie własności nieruchomości położonej we [...], przy ul. [...]. Pozostałymi współwłaścicielami tej nieruchomości byli K. i M. K.
Organ nie kwestionował przysługiwania poprzednikowi prawnemu Skarżącej prawa własności udziału, ani też spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z ustawy z dnia 8 lipca 2005 roku o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 roku, poz. 2042 ze zm., dalej : "ustawa z 8 lipca 2005 roku"). Uznał jednak, że wydanie decyzji w zakresie prawa do rekompensaty wymaga złożenia przez Skarżącą operatu szacunkowego dotyczącego wartości nieruchomości we [...] oraz operatu dotyczącego wartości nieruchomości położonej w [...], o powierzchni [...] m2, nabytej aktem notarialnym A [...] z [...] czerwca 1960 roku przez K. i M. K.