Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Sobielarska, Sędziowie sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.), sędzia WSA Elżbieta Lenart, Protokolant ref. staż. Agata Abramowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2017 r. sprawy ze skarg H. W., B. B., E. S., E. S., K. T., M. J. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz H. W. oraz K. T. kwotę po 200 (dwieście) złotych dla każdego z nich tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz E. S. i M. J. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz B. B. oraz E. S. kwotę po 440 (czterysta czterdzieści) złotych dla każdej z nich tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] maja 2013 r. nr [...], w następstwie ponownego rozpatrzenia sprawy, uchylił w całości własną decyzję z [...] października 2012 r. nr [...] i orzekł, że decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] października 1951 r. nr [...] i utrzymane tą decyzją w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] lutego 1951 r. nr [...] o odmowie przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...] (róg ul. [...]) - w części gruntu stanowiącego obecnie część dz. ew. nr [...] z obrębu [...] oddanego w użytkowanie wieczyste nabywcom lokali nr nr: [...], określonej w aktach notarialnych obejmującej sprzedaż tych lokali - wydane zostały z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdził ich nieważność.
Decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.
Zabudowana nieruchomość położona przy ul. [...] ozn. jako. "[...]" nr rej. hip. W-[...] o pow. [...] m2 została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. - o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279) i w dacie jego wejścia w życie stanowiła własność N. W. i A. W. Z dniem 21 listopada 1945 r., na podstawie art. 1 dekretu, nieruchomość ta przeszła z mocy prawa na własność Gminy [...]. W terminie przewidzianym w art. 7 ust. 1 dekretu właściciele złożyli wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu przedmiotowej nieruchomości.
Orzeczeniem administracyjnym z [...] lutego 1951 r. nr [...] Prezydium Rady Narodowej w [...] odmówiło przyznania im prawa własności czasowej, podając w uzasadnieniu, że zgodnie z prawomocnym planem zagospodarowania przestrzennego na omawianym terenie przewidziany jest budynek [...] kondygnacyjny. Natomiast w 1945 r. został odbudowany budynek jednopiętrowy z prawem użytkowania do 1948 r., przedłużonym następnie do końca 1949 r, pod warunkiem złożenia w tym czasie projektu nadbudowy według wymagań władz planistycznych. Takiego projektu jednak nie złożono. Organ podniósł ponadto, że odbudowa tego rodzaju obiektów przez osoby prywatne nie znajduje uzasadnienia gospodarczego. Od powyższego orzeczenia byli właściciele wnieśli odwołanie, w efekcie rozpoznania którego Ministerstwo Gospodarki Komunalnej decyzją z [...] października 1951 r. nr [...] utrzymało je w mocy. W motywach tego rozstrzygnięcia Ministerstwo wskazywało na istnienie na nieruchomości budynku odbudowanego tylko do I piętra, podczas gdy plan wymagał 6 kondygnacji oraz przyznanie przez samych właścicieli, że nie mają środków na nadbudowę. Podkreślało pond to, że zgodnie z art. 7 ust. 5 dekretu odmówić prawa własności można było z wszelkich przyczyn, a nie tylko z przyczyn wynikających z planu.
Aktualnie przedmiotowa nieruchomość obejmuje część działki nr [...] zabudowanej budynkiem wielorodzinnym, działkę nr [...] i część działki nr [...], wszystkie z obrębu [...]. Działki nr [...] i [...] stanowią własność komunalną, a działka nr [...] własność Skarbu Państwa.