Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie WSA Dorota Apostolidis (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant referent stażysta Aleksandra Cymerska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] po rozpatrzeniu wniosku Gminy [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2017 r., nr [...].
Zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012r., nr [...], Wojewoda [...] działając na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 1990r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, z późn. zm.) przekazał nieodpłatnie Gminie [...] prawo własności nieruchomości gruntowej drogi położonej przy ul. [...] w [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. [...] karta mapy [...], obręb [...], stanowiącej własność Skarbu Państwa wpisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w [...] KW [...] - droga.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Wojewody [...] wystąpił Burmistrz [...].
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej: Minister SWiA) decyzją z dnia [...] maja 2017r., nr 261 odmówił stwierdzenia nieważności powyższej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2012r.
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpiła Gmina [...]. We wniosku przedstawione zostały argumenty, zdaniem Skarżącego przemawiające za zmianą decyzji nr [...] Ministra SWiA oraz stwierdzeniem nieważności ww. decyzji Wojewody [...].
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] po rozpatrzeniu wniosku Gminy [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2017 r., nr [...]. W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotowy wniosek nie zawiera żadnych nowych, istotnych dla sprawy argumentów, ani nie przedstawia nowych okoliczności (popartych dowodami), które mogłyby czynić zasadnym zmianę decyzji Ministra SWiA z dnia [...] maja 2017r., a co za tym idzie wydanie w sprawie innego rozstrzygnięcia.
Wskazano, że przy wydawaniu kontrolowanej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2012r., nie zaistniała żadna z wymienionych w przepisie art. 156 § 1 k.p.a. przesłanek, która skutkowałaby koniecznością orzeczenia nieważności decyzji - co zostało w sposób wyczerpujący przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Ministra SWiA Nr [...].
Podkreślono, że Burmistrz Gminy [...] wystąpił w trybie art. 5 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające (...) z wnioskiem o nieodpłatne przekazanie Gminie [...] m. in. prawa własności działki nr [...] położonej w [...] (ul. [...]), obręb [...] o pow. [...], dla której Sąd Rejonowy w [...] prowadzi księgę wieczystą nr [...]. Burmistrz Gminy [...] wraz z wnioskiem przedłożył m. in. uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] kwietnia 2007r., zgodnie z którą ulica [...] została zaliczona do kategorii dróg gminnych. To oznacza, że przedmiotowe mienie na dzień komunalizacji było związane z realizacją zadań gminy [...]. Ponadto z zaświadczenia Starosty [...] z dnia [...] czerwca 2012r. oraz z dnia [...] stycznia 2013r. przedłożonych wraz z wnioskiem wynika, że działka oznaczona w ewidencji gruntów i budynków nr [...] położona w [...], obręb [...], powiat [...], dla której Sąd Rejonowy w [...] prowadzi księgę wieczystą [...], stanowiła zarówno na dzień wydania zaświadczeń, na dzień wydania decyzji komunalizacyjnej, jak i obecnie - własność Skarbu Państwa. Ponadto na dzień wydawania kontrolowanej decyzji ww. działka nie stanowiła mienia określonego w art. 5 ust 1 i 3 ustawy Przepisy wprowadzające (...).