Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie WSA Dariusz Chaciński (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2011 r. sprawy ze skargi J. R. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie przekazania wniosku zgodnie z właściwością 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K. P. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
J. R. zwróciła się do Wojewody [...] z prośbą o pomoc w uzyskaniu lokalu socjalnego z zasobów Miasta L. Podała, że chce zamienić obecne mieszkanie w "[...]" na wskazaną przez nią tanią kawalerkę, znajdującą się w zasobach gminy. Niestety władze miejskie od piętnastu lat odmawiają jej zamiany lokalu i przyznania lokalu socjalnego, co ona poczytuje jako akt dyskryminacji.
Wojewoda [...], działając na podstawie art. 65 § 1 K.p.a., postanowieniem z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] uznał swoją niewłaściwość w sprawie i przekazał powyższy wniosek do Prezydenta Miasta L. W uzasadnieniu podał, iż właściwość Prezydenta L. wynika z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.).
Na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r. zażalenie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wniosła J. R., wskazując na niezwykle trudne warunki życia w dotychczasowym miejscu zamieszkania. Zajmowane przez nią pomieszczenie ma [...] m2 powierzchni, znajduje się w dawnych [...], w zimie zamarza woda w rurach, a nadto postawa sąsiadów powoduje dodatkowy stres i zagrożenia.
Po rozpatrzeniu tego zażalenia Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Minister podzielił pogląd Wojewody [...], że pismo J. R. dotyczy zadań znajdujących się we właściwości Prezydenta Miasta L. Zgodnie z art. 7 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Stąd też przekazanie wniosku J. R. o przyznanie lokalu socjalnego Prezydentowi L. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uznał za prawidłowe.
Skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła J. R. W skardze powtarza dotychczasowe argumenty o trudnych warunkach zamieszkania dodając, że spowodowały one u skarżącej rozstrój zdrowia fizycznego i psychicznego. Czuje się pokrzywdzona i żąda "zadośćuczynienia w formie odszkodowania zdrowotnego".
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skargę należało uznać za uzasadnioną, choć pewne wątpliwości budzi charakter pisma J. R. z dnia 19 kwietnia 2011 r. uznanego za skargę. Końcowe żądanie zasądzenia odszkodowania mogłoby bowiem wskazywać na roszczenie cywilne "przeciwko Urzędowi Miasta w L.", jak z kolei na początku pisze skarżąca. Jednakże stwierdzenie, że chodzi o "odwołanie od postanowienia [...]" przesądziło, że sąd uznał pismo skarżącej za skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2011 r. Takie stanowisko potwierdza, jak się wydaje, pismo procesowe skarżącej z dnia 4 października 2011 r., a nadto pismo procesowe jej pełnomocnika z urzędu z dnia 24 października 2011 r.
Przechodząc do oceny skargi w granicach danej sprawy (art. 134 § 1 P.p.s.a.) zauważyć należy, że kwestionowane postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r. wydane zostały w oparciu o art. 65 § 1 K.p.a. Przepis ten w chwili rozstrzygania przez obydwa organy miał następujące brzmienie: "Jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego. Przekazanie sprawy do organu właściwego następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie."