Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2011 r., nr [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji podniósł m.in. że zarzuty merytoryczne przedstawione przez R. S. mogły zostać podniesione w zwykłym trybie odwoławczym, natomiast brak jest podstaw do zmiany decyzji Wojewody [...] na podstawie art. 154 § 1 k.p.a.
R. S. pismem z dnia [...] maja 2017 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2011 r., nr [...].
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie w całości, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że Sąd w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji.
Analiza zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wskazuje na zasadność skargi.
Postepowanie w niniejszej sprawie zainicjowane zostało przez R. S., który domagał zmiany na podstawie art. 154 k.p.a. ostatecznej decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2011 r. o odmowie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez F. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w związku z okolicznościami związanymi z II wojną światową. Odmowa przyznania prawa do rekompensaty była motywowana faktem, że w chwili opuszczenia [...] objęte wnioskiem nieruchomości były znacjonalizowane przez władze sowieckie.
Słuszny interes uzasadniający zmianę tej decyzji Skarżący wywiódł z odmiennej wykładni art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. - o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami rzeczypospolitej Polskiej, wynikającej z uchwały składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 grudnia 2013 r., sygn. akt I OPS 11/13 , wedle której norma zawarta w tym przepisie nie uzależnia prawa do przewidzianej ustawą rekompensaty od legitymowania się przez repatrianta tytułem własności do nieruchomości w chwili opuszczenia [...].
Zgodnie z art. 154 § 1 k.p.a., decyzja ostateczna, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.
Przewidziany w ww. przepisie tryb wzruszenia decyzji dotyczy decyzji ostatecznych prawidłowych lub dotkniętych wadami niekwalifikowanymi (niedającymi podstaw do wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji), a wzruszenie może nastąpić tylko z uwagi na słuszny interes strony lub interes społeczny.