Z kolei organ odwoławczy podkreślił, że za słuszny interes strony oraz interes społeczny nie można uznać przeświadczenia strony, że po wydaniu przez NSA uchwały z dnia 16 grudnia 2013 r. zaistniała realna możliwość uzyskania rekompensaty na skutek - odmiennej niż przyjął to organ - interpretacji przepisów ustawy zabużańskiej. Wskazał także, że wydanie wnioskowanej przez Skarżącego decyzji stałoby w sprzeczności z interesem społecznym, ponieważ wzruszenie wszystkich decyzji organu sprzecznych z późniejszą uchwałą NSA znacząco przedłużyłoby czas rozpatrywania spraw oraz przyczyniłoby się do zachwiania zasady trwałości decyzji. Wywodził dodatkowo, że uwzględnienie wniosku Skarżącego oznaczałoby naruszenie zasady równego traktowania obywateli znajdujących się w tej samej lub zbliżonej sytuacji faktycznej, wyrażonej w art. 32 Konstytucji RP.
W ocenie składu orzekającego, przedstawiona wyżej argumentacja nie zasługuje na akceptację. Podkreślenia wymaga, że przy dokonywaniu oceny zasadności i celowości uchylenia albo zmiany ostatecznej decyzji odmownej z punktu widzenia ujętych w art. 154 § 1 k.p.a. przesłanek, tj. interesu społecznego lub słusznego interesu strony, znaczącą rolę odgrywa właśnie m.in zmiana wykładni przepisów stanowiących podstawę wydania takiej decyzji. Powyższe stanowisko wprost wynika z aktualnego orzecznictwa NSA w tym przedmiocie i znajduje potwierdzenie w najnowszym wyroku z dnia 17 czerwca 2017r., sygn. akt. I OSK 1050/16. Tym samym za wadliwy należy uznać pogląd, że zmiana wykładni przepisów ustawy zabużańskiej, jako wynik interpretacji przepisów tej ustawy, nie może decydować o wykazaniu słusznego interesu strony postępowania. Nie pozostawia bowiem wątpliwości ocena, że zmiana wykładni art. 2 ustawy zabużańskiej poprzez przyjęcie, że nacjonalizacja mienia zabużańskiego po dniu 1 września 1939 r. nie ma znaczenia dla powstania prawa do rekompensaty, o jakiej mowa w ustawie zabużańskiej, jest dla Skarżącego korzystna. Jak wskazano w cytowanym wyżej wyroku NSA, "korzyść ta wynika ze słusznych, znajdujących potwierdzenie w prawie interesów majątkowych, bo konsekwencją wzruszenia części decyzji ostatecznej, co do której został uruchomiony tryb nadzwyczajny jest otwarcie drogi do ewentualnego potwierdzenia przysługującego prawa do rekompensaty".
Podkreślenia wymaga także że zmiana wykładni art. 2 ustawy niesie istotną wartość dla oceny istnienia w tej kwestii interesu społecznego. Analiza uzasadnienia uchwały o sygn. akt I OPS 11/13 wprost wskazuje, że przyjęta w niej interpretacja zapewnia stosowanie prokonstytucyjnej wykładni prawa, wzbudzając jednocześnie zaufanie obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa. Ocenić tym samym należy, że omawiana zmiana nie prowadzi do sprzeczności z powszechnie obowiązującą normą prawną której rozumienie od wydania decyzji "pierwotnej" uległo zmianie a całość systemu prawnego nie stoi temu na przeszkodzie
Tym samym za nieracjonalne należy uznać argumenty, że wnioskowana zmiana decyzji oznaczałaby wydanie aktu niezgodnego z prawem lub społecznie nieakceptowalnego.
Zdaniem Sądu, o braku wystąpienia przesłanek z art. 154 § 1 k.p.a. nie świadczy także argument Ministra, że decyzja z dnia [...] maja 2011 r., objęta wnioskiem Skarżącego, była prawidłowa skoro strona nie złożyła od niej odwołania. Jak wielokrotnie podkreślano bowiem w orzecznictwie, na podstawie tego przepisu może być zmieniona lub uchylona również decyzja niewadliwa prawnie.
Podobnie ocenić należy, użyty przez organ, argument odnoszący się zaistnienia ewentualnych trudności organizacyjnych wiążących się z załatwieniem spodziewanej dużej ilości podobnych wniosków o uruchomienie trybów nadzwyczajnych.
Jako szczególnie istotne wskazać trzeba, że Sąd w składzie orzekającym w pełni akceptuje pogląd wyrażony w skardze, że dla odmowy zastosowania trybu z art. 154 § 1 k.p.a., nie jest wystarczające powołanie się na zasadę trwałości decyzji administracyjnej wyrażoną w art. 16 k.p.a., ponieważ nie ma wystarczających racji, aby przedkładać formalne dalsze obowiązywanie decyzji ostatecznej nad rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z prawem (tak: NSA w wyroku z dnia 22 września 2016 r., sygn. akt I OSK 3065/15).
Ponownie rozpoznając sprawę, organ administracji uwzględni ocenę prawną wyrażoną w niniejszym wyroku.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. orzekł jak w treści wyroku. O zwrocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i 205 p.p.s.a.