Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska (spr.) Sędziowie: WSA Elżbieta Sobielarska WSA Przemysław Żmich Protokolant specjalista Inga Szcześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz D. K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] lutego 2019 roku Wojewoda [...] (Wojewoda) umorzył postępowanie administracyjne w sprawie o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez S. G. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej.
Po rozpoznaniu odwołania D. K. (Skarżąca) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] marca 2019 roku utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Podstawą faktyczną rozstrzygnięcia organów obu instancji było ustalenie, że postanowieniem z [...] sierpnia 2014 roku Wojewoda zawiesił postępowanie na podstawie art. 98 § 2 k.p.a. Skarżąca wystąpiła o podjęcie zawieszonego postępowania [...] sierpnia 2017 roku (data nadania listu poleconego).
Organy ustaliły również, że kolejne postanowienie o zawieszeniu postępowania wydane przez Wojewodę [...] lutego 2016 roku zostało wyeliminowane z obrotu postanowieniem z [...] października 2018 roku. Postanowieniem tym Minister stwierdził nieważność postanowienia Wojewody z [...] lutego 2016 roku na podstawie art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. uznając, że postanowienie to rozstrzyga sprawę już uprzednio rozstrzygniętą postanowieniem z [...] sierpnia 2014 roku.
W ocenie organów obu instancji, złożenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania po upływie trzech lat od daty zawieszenia postępowania obligowało organ do wydania decyzji o umorzeniu postępowania.
Minister za niezasadne uznał zarzuty Skarżącej dotyczące wprowadzenia jej w błąd poprzez wydanie [...] lutego 2016 roku kolejnego postanowienia o zawieszeniu postępowania.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem Skarżąca wniosła do tutejszego sądu skargę, w której decyzji organu zarzuciła :
1) mające wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania tj. art. 98 § 2 k.p.a. w zw. z art. 8, 9, 57, 101 § 3, 109, 110, 111 § 1, 125 i 141 § 2 kpa oraz art. 17 i art. 41 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej i art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że opisany w nim termin rozpoczyna swój bieg od chwili wydania postanowienia;
2. mające wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postpowania tj. art.8 § 1 kpa poprzez całkowite pominiecie podczas podejmowania rozstrzygnięcia wprowadzenia Skarżącej przez organ pierwszej instancji w konfuzję, co do terminu do złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania, poprzez ponowne wydanie postanowienia w przedmiocie jego zawieszenia na wniosek strony, w czasie już zawieszonego postępowania, w związku z czym u Skarżącej zostało wywołane przekonanie, że termin do wniesienia wniosku o podjęcie zawieszonego postepowania rozpoczął bieg na nowo od daty doręczenia drugiego postanowienia o zawieszeniu postepowania, a w konsekwencji, że złożony przez Skarżącą wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania będzie skuteczny.
Skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organów obu instancji i rozstrzygnięcie o kosztach postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.