Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania administracyjnego oraz zobowiązania do ich uiszczenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński (spr.) WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant referent stażysta Joanna Kicińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi M. S. i T. C. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania administracyjnego oraz zobowiązania do ich uiszczenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Skarbu Państwa na rzecz skarżących M. S. i T. C. solidarnie kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2015 r., po rozpatrzeniu zażalenia M. S. oraz T. C., utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2015 r. w sprawie ustalenia kosztów postępowania oraz osób zobowiązanych do ich uiszczenia.

W uzasadnieniu postanowienia Minister wskazał na następujące okoliczności sprawy.

W związku z decyzją z dnia [...] lutego 2015 r., potwierdzającą M. S. oraz T. C. prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M. C. nieruchomości w miejscowości [...], gm. [...], pow. [...], woj. [...], poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] lutego 2015 r. ustalił koszty postępowania w wysokości 2.066,40 zł oraz zobowiązał M. S. oraz T. C. do ich uiszczenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Minister Skarbu Państwa ustalił, że pismem z dnia [...] października 1990 r. adw. J. K. (pełnomocnik M. S.) wniosła o potwierdzenie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione przez J. i M. C. poza obecnymi granicami RP. Z załączonego orzeczenia Państwowego Urzędu Repatriacyjnego z dnia [...] maja 1945 r. wynika, iż M. C. pozostawił w [...] dom mieszkalny 3-izbowy, stodołę, stajnię oraz 2 ha ziemi.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. Wojewoda [...] pozytywnie ocenił zgromadzone w sprawie dowody, uznając, że zostały spełnione wymogi ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1090 - dalej: ustawa z dnia 8 lipca 2005 r.) odnośnie pozostawienia przez właściciela mienia 2 ha nieruchomości gruntowych. Przy piśmie z dnia [...] listopada 2013 r. T. C. przedłożył operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego dla nieruchomości gruntowej o pow. 2 ha położonej w miejscowości [...].

Decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. Wojewoda [...] potwierdził spadkobiercom M. C. prawo do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami RP w postaci 2 ha nieruchomości gruntowej. W punkcie drugim decyzji odmówił stronom prawa do rekompensaty za nieruchomości budynkowe znajdujące się na ww. gruncie. Podstawą odmowy był brak dowodów potwierdzających powierzchnię pozostawionych nieruchomości, tj. domu mieszkalnego 3-izbowego, stodoły oraz stajni.

Odwołaniem z dnia [...] stycznia 2014 r. strony wniosły o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji w zakresie punktu drugiego, tj. odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oraz uchylenie postanowienia z dnia [...] czerwca 2012 r. w tym samym zakresie. Strony zarzuciły, że Wojewoda nie podjął próby określenia powierzchni nieruchomości oraz nie przeprowadził dowodu z biegłego, który ustaliłby powierzchnię budynków.

Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. uchylił w punkcie 2 zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że nieudowodnienie w toku prowadzonego postępowania powierzchni pozostawionych budynków nie może stanowić podstawy do wydania decyzji odmawiającej prawa do rekompensaty w tym zakresie. Odmowa przyznania rekompensaty za nieruchomość budynkową, ze względu na trudności w określeniu jej powierzchni, a co za tym idzie - jej wartości, powinna być uznana za wykładnię sprzeczną z celem ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. Minister Skarbu Państwa zobowiązał Wojewodę [...] do uwzględnienia w trakcie ponownego postępowania możliwości skorzystania z opinii biegłego z zakresu budownictwa na okoliczność ustalenia przeciętnej powierzchni nieruchomości w miejscowości, w której pozostawiona została przedmiotowa nieruchomość.

Strona 1/6