Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Bożena Marciniak Protokolant referent stażysta Aleksandra Cymerska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi [...] S.A. w [...] na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa. oddala skargę
Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją z dnia [...] listopada 2018 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2018 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że Wojewoda Śląski na podstawie art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. z 2018 r. Dz. U. poz. 121, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz. 120, ze zm.), powołaną wyżej decyzją z dnia 4 października 2018 r. odmówił stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa położonego w [...], oznaczonego jako działki nr [...] o powierzchni [...] i nr [...] powierzchni [...], dla których prowadzona jest księga wieczysta nr [...].
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, [...] wniosły odwołanie. W jego uzasadnieniu zarzucono organowi I instancji naruszenie art. 7, art. 8, art. 80 oraz art. 107 § 3 kpa poprzez zastosowanie normy prawa materialnego do nieprawidłowo ustalonego stanu faktycznego. Ponadto w ocenie odwołującej się spółki Wojewoda [...] naruszył art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu poprzez nieuwzględnienie, że przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w zarządzie [...].
Po rozpatrzeniu złożonego odwołania Minister Inwestycji i Rozwoju stwierdził, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ odwoławczy przywołał treść art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Wyjaśnił, że decyzja uwłaszczeniowa ma charakter decyzji deklaratoryjnej i odnosi się do stanu istniejącego w dniu 5 grudnia 1990 r. Przypomniał, że w myśl art. 200 ust. 4 tej ustawy uwłaszczenie nie może naruszać praw osób trzecich.
Organ II instancji stwierdził, że z treści powołanej księgi wieczystej wynika, że prawo własności przedmiotowych działek zostało ujawnione na rzecz Skarbu Państwa - Starosty [...] na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] marca 2017 r., sygn. akt [...] stwierdzającego, że Skarb Państwa nabył przez zasiedzenie z dniem [...] stycznia 2005 r. prawo własności nieruchomości położonej w [...], oznaczonej jako działki nr [...] powstałe z podziału działki nr [...]. Oznacza to, że w dniu 5 grudnia 1990 r. przedmiotowe działki nie stanowiły własności Skarbu Państwa, a tym samym w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie została spełniona przesłanka własności państwowej.