Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędzia WSA Monika Nowicka Protokolant Ewa Nieora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2009 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie nadania licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami oddala skargę.
Minister Infrastruktury, decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] uchylił swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] odmawiającą nadania K.Z. licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami i umorzył postępowanie w sprawie.
W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury wskazał, że K.Z. ubiegał się o nadanie licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 173, poz. 1218) w związku z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r., Nr 141, poz. 1492 ze zm.) i w trybie określonym przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 17 lutego 2005 r. w sprawie nadawania uprawnień i licencji zawodowych w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami oraz doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 35, poz. 314 ze zm.).
Organ podkreślił, że kandydat trzykrotnie przystąpił do części pisemnej egzaminu i wobec nieuzyskania minimum 70 punktów zakończył postępowanie kwalifikacyjne wynikiem negatywnym.
W tej sytuacji Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. odmówił nadania K.Z. licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami.
Pismem z dnia 11 marca 2009 r. K.Z. wystąpił z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc m.in. o ponowną ocenę prawidłowości udzielonych przez niego odpowiedzi na niektóre z pytań testowych.
Minister Infrastruktury rozpoznając ponownie sprawę wskazał, że w dniu wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, tj. w dniu 11 marca 2009 r., postępowanie kwalifikacyjne w trybie egzaminacyjnym, prowadzone w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 17 lutego 2005 r. stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 kpa. Ostatni wyznaczony zgodnie z obowiązującymi przepisami termin postępowania kwalifikacyjnego, na którym mogły być rozpatrywane wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy, upłynął bowiem w dniu 12 listopada 2008 r. Ponadto w dniu 1 stycznia 2009 r. upłynął ustanowiony w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. termin umożliwiający osobom z wykształceniem średnim, które ukończyły kursy specjalistyczne, uzyskanie licencji zawodowej.
Organ podkreślił, że między datą rozpatrywania sprawy przez organ pierwszej i drugiej instancji nastąpiła zmiana stanu prawnego - upłynął termin wynikający z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r., w którym ustawodawca przyznał osobom mającym wykształcenie średnie i ukończony kurs specjalistyczny w zakresie zarządzania nieruchomościami, prawo uzyskania licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami pod warunkiem ukończenia do jego upływu postępowania kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym. Zatem od dnia 1 stycznia 2009 r. nie ma podstawy prawnej do nadania takim osobom licencji zawodowej. Minister będąc związany zasadą legalizmu wynikającą z art. 6 kpa nie może prowadzić postępowania, którego nie może zakończyć decyzją merytoryczną ze względu na brak przepisu stanowiącego jej podstawę. W związku z tym - zdaniem Ministra Infrastruktury - postępowanie wszczęte na podstawie wniosku K.Z. jest bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 § 1 kpa. Decyzję o odmowie nadania licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami należało więc uchylić i umorzyć postępowanie przed organem pierwszej instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa.