Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie WSA Bożena Marciniak WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant starszy referent Justyna Kobylarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2017 r. sprawy ze skargi S. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz S. B. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania sądowego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania S. B. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...]grudnia 2016 r., nr [...], umarzającej postepowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. B. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej , utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia z dnia [...] kwietnia 2017 r., wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Wojewoda [...]pismem z dnia 21 czerwca 2012 r. wezwał S. B. do uzupełnienia braków wniosku w terminie sześciu miesięcy od dnia doręczenia wezwania. Kolejne wezwanie do uzupełnienia braków wniosku zostało skierowane do wnioskodawcy pismem z dnia 21 stycznia 2013 r., w którym wezwano do złożenia: zaświadczenia o miejscu zamieszkiwania oraz dowodów potwierdzających wielkość i powierzchnię budynków pozostawionych przez S. B. Organ poinformował również, że w przypadku braku dowodów strona na jej wniosek może zostać przesłuchana na powyższe okoliczności.
W grudniu 2012 r. wnioskodawca przesłał do organu zaświadczenia o miejscu zamieszkania. Następnie pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. wniósł o przesłuchanie go w S., ponieważ dojazd do [...] ze względu na jego stan zdrowia jest zbyt uciążliwy.
S. B. pismem z dnia 26 stycznia 2013 r. złożył wniosek o zawieszenie postępowania z uwagi na zły stan zdrowia i trudności w skompletowaniu wymaganych dokumentów.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...]stycznia 2013 r. nr [...]., działając na podstawie art. 98 § 1 k.p.a., zawiesił postępowanie w sprawie ustalenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez J. B. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W treści postanowienia zawarte było pouczenie, że jeżeli w terminie 3 lata od dnia zawieszenia postępowania strona nie zwróci się o jego podjęcie, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane. Postanowienie niniejsze zostało odebrane przez S. B. w dniu 1 lutego 2013 r.
W tym samym dniu wnioskodawca zwrócił się do organu o ponowne wyznaczenie daty i miejsca przesłuchania go jako strony.
W piśmie z dnia 7 lutego 2013 r. Wojewoda [...] poinformował, że postepowania może zostać podjęte na jego wniosek zgodnie z art. 97 § 2 kpa, a termin przesłuchania zostanie wyznaczony po podjęciu postępowania.
Wojewoda [...]decyzją z dnia [...]grudnia 2016 r., nr [...], działając na podstawie art. 98 § 2, art. 105 § 1 kpa, umorzył postępowanie administracyjne w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. B. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda [...] wskazał, że z uwagi na upływ terminu na złożenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania, należało uznać, że wniosek o wszczęcie postępowania został wycofany, a postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe.
S. B. pismem z dnia 19 stycznia 2017 r. wniósł odwołanie od powyższej decyzji.