Stwierdzono też, że faktury VAT wystawione przez Spółkę na rzecz AT S.A.; AU Sp. z o.o.; AW Sp. z o.o.; AY Sp. z o.o.; AZ Sp. j.; BA S.A.; BB, BC Sp. z o.o. wskazane w łańcuchach tym samym towarem dotyczące sprzedaży artykułów elektronicznych nie były wykonywane w celach gospodarczych, a stanowiły realizację z góry powziętego planu mającego na celu osiągnięcie nienależnych korzyści z tytułu VAT czyli uznano, że stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane. W konsekwencji określono obowiązek zapłaty podatku wykazanego na ww. fakturach na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.
Stwierdzono, że Skarżąca uczestniczyła w łańcuchach transakcji - karuzeli podatkowej - mających na celu dokonanie oszustwa podatkowego w postaci wyłudzenia VAT a faktury otrzymane przez nią na zakup towarów na których widnieją ww. podmioty nie dokumentują rzeczywistych transakcji.
Ustalono bowiem na podstawie zebranego materiału dowodowego łańcuchy transakcji dotyczące obrotu tym samym towarem (s. 28-29 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji) oraz w 207 tabelach przedstawiono przebieg poszczególnych transakcji, wymieniając w kolumnach pionowych m.in. kolejne podmioty uczestniczące w transakcjach dotyczących obrotu tymi samymi partiami towarów oraz daty transakcji, rodzaj towaru, ilość, ceny jednostkowe, wartości netto i VAT (s. 29-216 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji). Z kolei na s. 216-288 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji zawarto ustalenia dotyczące bezpośrednich kontrahentów skarżącej, jak też kontrahentów jej kontrahentów i innych podmiotów gospodarczych dokonujących transakcji wcześniejszych niż te, które w konsekwencji zostały zakwestionowane przez organ podatkowy pierwszej instancji. Na s. 311-334 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji przepisano zeznania świadków.
Podkreślono, że we wspomnianych łańcuchach dostaw towarów dokonanych na rzecz skarżącej uczestniczyły podmioty gospodarcze, które pełniły rolę "znikającego podatnika (s. 345-346 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji); zaś bezpośredni dostawcy dla skarżącej pełnili rolę buforów. Skarżącej zaś przypisano rolę brokera, tj. takiego podmiotu, który dokonuje nabycia towarów od bufora (rzadziej bezpośrednio od znikającego podatnika), wykorzystującego korzyści związane z rozliczeniem VAT, korzystając z opodatkowania stawką VAT 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej czy eksporcie towarów, występuje o zwrot podatku naliczonego, który w rzeczywistości nie został uregulowany na wcześniejszych etapach obrotu przez tzw. znikających podatników lub w sposób nieuprawniony pomniejsza swoje zobowiązania podatkowe. Skarżąca zaś rozliczyła w deklaracji VAT-7 podatek naliczony 49.675.949 zł z faktur VAT dotyczących wyżej opisanych transakcji a podatek ten nie został wpłacony do budżetu państwa na wcześniejszym etapie obrotu. Wskazano też, że bufory stwarzały pozory podmiotów skrupulatnie wypełniających wszelkie formalne obowiązki związane z rozliczeniami VAT od każdej transakcji. Podkreślono, że towary z zagranicy były przywożone do krajowych centrów logistycznych takich jak: BD Sp. z o.o., BE S.A., BF Sp. z o.o., BG Sp. z o.o., BH, BI Sp. z o.o. i zazwyczaj pierwszym podmiotem na który rejestrowano te towary w danym magazynie był podmiot zagraniczny. Korzystano z nich aby utrudnić ustalenie pochodzenia/ właściciela towaru. Po przywiezieniu towarów do magazynu następowało ich zwalnianie na rzecz kolejnych podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw. Dokonywano to w przeciągu jednego dnia, w odstępie nawet co kilka minut, jednak towar nie opuszczał magazynów firm logistycznych aż do momentu wskazania ostatniego nabywcy i wywozu towaru z magazynu, w tym do skarżącej lub jednego z jej dostawców. Stwierdzono, że z zasadami rzetelnej działalności gospodarczej nie miały nic wspólnego sprzedaż tego samego towaru przez poszczególne podmioty i ostatecznie ich powrót do pierwszej firmy w całości lub w części (s. 355-356 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji); część numerów telefonów potwierdziły się w innych dostawach wewnątrzwspólnotowych, w tym podmiotów, które były uczestnikami "oszustwa karuzelowego" (s. 356-366 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji). Podkreślono, że zazwyczaj w obrocie towarami tworzony jest łańcuch od podmiotów "dużych" do podmiotów "małych" czyli od producentów poprzez hurtowników, następnie mniejszych pośredników, do klientów ostatecznych. Tymczasem w niniejszej sprawie istnieje odwrotny łańcuch handlowy, charakterystyczny dla "karuzeli podatkowej", tj. dostawy odbywają się całkowicie inną drogą - od małych firm do dużych spółek. Taki łańcuch - zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji - nie jest racjonalny z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ wzrost ceny na każdym etapie sprawia, że towary stają się zbyt drogie i nie można ich sprzedać. W przypadku karuzeli podatkowej mamy jednak do czynienia z takim kształtowaniem cen na poszczególnych etapach obrotu, aby broker mógł sprzedać towar podmiotom zagranicznym z zastosowaniem atrakcyjnej ceny, niższej niż cena tego towaru w chwili jego wprowadzenia na terytorium kraju. Wskazano, że cena za towar była ustalana na poziomie "znikającego podatnika" i była to cena niższa od ceny tego towaru w momencie jego wprowadzania na terytorium kraju. Wskazano, że gdyby Skarżąca dokonała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotów zagranicznych a następnie dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu tych towarów to poniosłaby na tych transakcjach straty. Natomiast zastosowanie ww. mechanizmu pozwoliło na wygenerowanie "zysku" pochodzącego wyłącznie z niezapłaconego VAT. Wskazano też na specyficzne dla karuzeli podatkowej wyprowadzania środków finansowych poza obszar kraju - Hong Kong i korzystanie z platform finansowych w celu "urwania" informacji na temat przepływu pieniędzy w celu uniemożliwienia wykrycia rzeczywistego beneficjenta. Wskazano, że podmioty gospodarcze kontrahentów skarżącej nie dysponowały własnymi środkami finansowymi oraz dbały o to aby wykazać, że towar faktycznie istniał - zdjęcia towarów. Niespotykany w normalnej działalności gospodarczej był sposób przeprowadzania transakcji podmioty nabywały towary dopiero, gdy znalazły na niego nabywcę.