Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel, Sędziowie Sędzia WSA - Ewa Kamieniecka, Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca), Protokolant Anna Kruś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2008 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" S.A. we Wrocławiu na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] Nr [...] II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę [...] złotych na rzecz strony skarżącej tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc publiczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. Nr [...] , utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o udzielonej w dniu [...] r. pomocy de minimis w wysokości 7.420 zł. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Do wniosku o wydanie zaświadczenia strona dołączyła informację o udzielonej pomocy de minimis, informację o dokonaniu wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, oświadczenie o nie korzystaniu z pomocy innej niż de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych oraz oświadczenie, że nie jest przedsiębiorcą znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej. Na żądanie organu pierwszej instancji o przedłożenie dokumentów (wyciągu bankowego) potwierdzających, że poniesiony wydatek został sfinansowany z konta bankowego Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych strona przedłożyła zaświadczenie [...] stwierdzające, że posiada rachunek bankowy, który jest prowadzony dla Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz kopię wyciągu bankowego potwierdzającego dokonanie w/w przelewu.

Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia [...] r. [...] odmówił wydania zaświadczenia o udzielonej w dniu [...] r. pomocy de minimis w kwocie 7.420 zł., wskazując na przepis art. 33 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm. zwanej dalej "ustawą o rehabilitacji") oraz regulujące sposób wykorzystywania środków zgromadzonych na ZFRON przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 ze zm.) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakład pracy chronionej (Dz. U. z 2004 r. Nr 98, poz. 989 ze zm.), wyjaśniając, że pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do prowadzenia rachunku bankowego środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz przekazywania na ten rachunek środków funduszu rehabilitacji w terminie 7 dni od dnia ich uzyskania. Z przedłożonego przelewu wynika, że środki zgromadzone na rachunku ZFRON nie zostały przekazane na konto wystawcy faktury lecz na bieżący rachunek Spółki.

Utrzymując w mocy postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji organ odwoławczy przedstawił obowiązki płatników będących zakładami pracy chronionej lub aktywności zawodowej wynikające z art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz obowiązki pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej wynikające z art. 33 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o rehabilitacji. Podkreślił, że od dnia wejścia w życie rozporządzenia RM z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis tj. od dnia 16 kwietnia 2004 r. przyjmuje się, że dniem udzielenia pomocy de minimis jest dzień wydatkowania środków zgromadzonych na ZFRON, na cele określone w rozporządzeniu. Warunkiem uznania pomocy jako pomocy de minimis jest wydanie zaświadczenia przez organ podatkowy (§ 5 pkt 1 rozporządzenia RM z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej - Dz. U. Nr 76, poz. 496), w celu uzyskania którego przedsiębiorca przedkłada informację o dokonaniu wydatku, w ciągu 30 dni od jego dokonania, ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Zdaniem organu odwoławczego z przedłożonego przez stronę wyciągu bankowego z rachunku prowadzonego w [...] S.A. dla zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wynika, że środki zgromadzone na ZFRON zostały przekazane na bieżący rachunek Spółki, a nie na konto wystawcy faktury dokumentującej dokonany w [...] r. nr [...] na zakup komputera przenośnego oraz w dniu [...] r. na zakupu zestawu komputerowego i monitora - faktura nr [...] , który został dokonany ze środków obrotowych Spółki, a następnie w dniu [...] dokonano jego rekompensowania z rachunku ZFRON. Taka forma pokrywania wydatków nie została przewidziana w § 4 rozporządzenia RM z dnia 27 kwietnia 2007 r., a zatem wydatkowanie w dniu [...] z rachunku ZFRON kwoty 7.420 zł. nie można uznać za udzielenie pomocy de minimis. Wskazał organ, że stanowisko to jest zbieżne ze stanowiskiem zajmowanym przez Ministerstwo Finansów.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc publiczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej