Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak Sędziowie: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda Asesor WSA Ewa Kamieniecka - sprawozdawca Protokolant: Sylwia Wiązowska - Grehl po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi I. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w sprawie określenia I. M. zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie [...] oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie [...].

Z ustaleń organów podatkowych wynika, że w 2002 r. I. M. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu odzieżą sportową i artykułami sportowymi oraz sprzedaży komisowej sprzętu sportowego.

W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu ( poniesionej straty ) w roku 2002 PIT - 36 podatniczka wykazała przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości [...], koszty uzyskania przychodu w wysokości [...], dochód w wysokość [...], jak również dochód z innych źródeł w wysokości [...]. Od dochodu podatniczka odliczyła składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości [...], darowiznę w wysokości [...] oraz wydatki na cele rehabilitacyjne w wysokości [...]. Natomiast od podatku podatniczka odliczyła składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości [...] oraz wydatki mieszkaniowe w wysokości [...]. Należny podatek dochodowy wynikający z zeznania wyniósł [...], nadpłata wyniosła [...].

W wyniku postępowania kontrolnego organ I instancji ustalił, że zaksięgowane po stronie kosztów uzyskania przychodów dwie faktury VAT nr [...] z dnia [...] na kwotę [...] ( dotycząca prac budowlanych ) i nr [...] z dnia [...] na kwotę [...] ( dotycząca usługi transportowej ) wystawione zostały przez nieistniejące podmioty gospodarcze i nie dokumentują faktycznie wykonanych czynności, w związku z czym kwoty te nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Ponadto ustalono, że w ciężar kosztów uzyskania przychodów zaksięgowano wydatki w łącznej kwocie [...], które nie miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym wydatki związane z zakupem odzieży i obuwia męskiego w kwocie [...] oraz zakupem zestawu Antipain Set, składającego się z lampy Bioptron oraz elektroakupunkturera w kwocie [...]. Ponadto organ I instancji stwierdził, że strona zaniżyła koszty uzyskania przychodów o łączną kwotę [...] z tytułu nie zaliczenia w ciężar kosztów podatku naliczonego przy nabyciu usług gastronomicznych i noclegowych, od których nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Organ I instancji skorygował również kwotę odliczenia od dochodu z tytułu wydatków rehabilitacyjnych o kwotę [...] oraz skorygował odliczenie od podatku wydatków mieszkaniowych o kwotę [...] w wyniku nieuwzględnienia faktury nr [...] z dnia [...], która nie została wystawiona przez podatnika VAT.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że strona zaksięgowała w ciężar kosztów uzyskania przychodów garnitur, krawat, koszulę i obuwie wizytowe, tj. odzież codziennego użytku, a nie odzież roboczą. Zakupów tych dokonano w sklepach detalicznych: Salonie Firmowym A, Domu Mody B i w sklepie C z obuwiem włoskim, które nie były wyspecjalizowanymi placówkami sprzedającymi odzież roboczą, spełniającą wymogi określone w Polskich Normach. Wprawdzie przepisy Kodeksu Pracy obligują pracodawców do zapewnienia pracownikom odzieży ochronnej i roboczej zgodnie z tabelą norm przydziału środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego oraz środków higieny osobistej, to jednak trudno dać wiarę stronie, że zakupiona odzież codziennego użytku spełniała wymagania stawiane odzieży roboczej. Aneks do umowy o pracę zawartej z T. K. został przez stronę przedłożony dopiero jako załącznik do zastrzeżeń do protokółu kontroli zawartych w piśmie z dnia [...], a okoliczności istnienia takiego aneksu nie podnosiła ani strona w toku postępowania kontrolnego ani T. K. w toku przesłuchania jako świadek. Jednakże nawet przyjmując rzetelność aneksu do umowy o pracę nie można uznać wydatków poniesionych na zakup odzieży mającej wyłącznie charakter odzieży osobistej za koszty działalności. Wydatków na zakup odzieży i obuwia nie można też uznać za wydatki poniesione na zakup odzieży służbowej, służącej reprezentacji firmy. Wydatek taki mógłby stanowić koszty uzyskania przychodu, gdyby strona wykazała, że odzież ta opatrzona była cechami charakterystycznymi dla firmy ( np. logo firmy ) oraz istniałby obowiązek używania tej odzieży do wykonywania określonych prac, pozostających w związku z uzyskiwanymi przychodami. Z akt sprawy wynika, że zakupiona przez stronę odzież i obuwie nie posiadały tych cech, zatem brak jest podstaw do uznania poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu.

Strona 1/9