Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kornacki, Sędziowie WSA Agata Ćwik-Bury, Bożena Pindel (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 kwietnia 2020 r. sprawy ze skargi Gminy L. na bezczynność Wojewody Śląskiego w przedmiocie zwrotu Gminie L. utraconych dochodów z tytułu zwolnienia od podatku od nieruchomości za 2014 r. 1) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2) umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu w określonym terminie; 3) oddala skargę w pozostałym zakresie; 4) zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Gmina L. (dalej Gmina lub skarżąca) wniosła skargę na bezczynność Wojewody Śląskiego (dalej organ odwoławczy) w przedmiocie zwrotu jej utraconych dochodów z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości za 2014 r.
Stan faktyczny i prawny sprawy.
Pismem z dnia 9 marca 2016 r. Gmina zwróciła się do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach (dalej: organ I instancji) na podstawie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) o zwrot kwoty [...] zł stanowiącej równowartość dochodów utraconych przez Gminę w 2014 r. z powodu zwolnienia z podatku od nieruchomości określonych gruntów Skarbu Państwa zajętych pod sztuczne zbiorniki wodne. Do obliczenia kwoty utraconych dochodów przyjęto stawkę podatku od nieruchomości właściwą dla gruntów pozostałych, tj. 0,37 zł za 1 m2, odpowiadającej iloczynowi powierzchni [...] ha.
W dniu [...] r. organ I instancji wydał decyzję, w której przyznał Gminie kwotę [...] zł jako zwrot utraconych dochodów z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa, tj. gruntów pokrytych wodami jezior o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych oraz gruntów zajętych pod sztuczne zbiorniki wodne, odmawiając równocześnie zwrotu utraconych dochodów w pozostałej wnioskowanej kwocie.
Organ II instancji ‒ rozpoznając odwołanie Gminy ‒ decyzją z [...] r., (wydaną po upływie roku i 2 miesięcy) uchylił w całości ww. decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji wskazując, że została wydana z naruszeniem przepisów prawa procesowego mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 7, art. 11, art. 77 § 1 i art. 107 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: K.p.a.).
Gmina wnosząc sprzeciw, uznała wydanie decyzji przez organ II instancji na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. za dokonane z naruszeniem prawa. W jej ocenie organ winien był wydać decyzję na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 lub 2 K.p.a. i orzec co do istoty sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu wniesionego sprzeciwu, wyrokiem z 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 1422/17 uchylił zaskarżoną decyzję uznając, że zaistniały przesłanki do wydania decyzji merytorycznej. Według Gminy wyrok został doręczony organowi odwoławczemu w dniu 7 maja 2018 r. Z akt administracyjnych wynika, że organ otrzymał odpis wyroku wraz z odpisem postanowienia o stwierdzeniu jego prawomocności i aktami administracyjnymi ‒ w dniu 29 maja 2018 r.
Wniesienie skargi poprzedziło wystosowanie do organu odwoławczego "Wezwania do usunięcia naruszenia prawa" z 10 stycznia 2019 r., nr [...], które wpłynęło do organu 15 stycznia 2019 r.
W dniu 11 marca 2019 r. Gmina wniosła skargę do Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Gliwicach na bezczynność organu odwoławczego.
Zarzuciła organowi II instancji naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 7, art. 8, art. 12, art. 35, art. 36 oraz art. 37 § 1 K.p.a. w związku z art. 16 ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935).