W sprawie nie było sporne, iż skarżący przed wniesieniem skargi na dochował tego wymogu, a zatem skarga spełniła formalny warunek dopuszczalności.
Zgodnie art. 149 § 1 P.p.s.a., sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W kontekście niniejszej sprawy należy zaznaczyć, że w sprawach dotyczących rozpoznawania skarg na przewlekłość i bezczynność organów administracji publicznej sąd orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy (prawny i faktyczny) istniejący w chwili zamknięcia rozprawy poprzedzającej wydanie orzeczenia, a nie w chwili złożenia skargi, co ma znaczenie w sytuacji, gdy organ już po dniu wniesienia skargi na - a przed rozpoznaniem sprawy przez sąd - podjął działania, czyli wydał akt lub dokonał czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności lub przewlekłości. W takiej sytuacji wniesiona na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. skarga staje się bezskuteczna co do możliwości jej uwzględnienia w zakresie art. 149 § 1 zd. 1 P.p.s.a., tj. zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, gdyż organ - przed zamknięciem rozprawy i wydaniem rozstrzygnięcia - podjął już określone działania. Jeśli zatem do dnia orzekania przez sąd organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga, wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to - mimo pozostawania w zwłoce, nie jest już bezczynny, jak również ustała już przewlekłość postępowania.
Tym samym w takiej sytuacji dalsze postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie pozostawania przez organ w bezczynności staje się już bezprzedmiotowe i dlatego powinno w tym zakresie ulec umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.
Z informacji udzielonej przez Prezydenta Miasta Opola w piśmie przekazującej Sądowi skargę i dołączonego do niego pisma z dnia 16 sierpnia 2017r. skierowanego do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu wynika, że w tej dacie akta sprawy skarżącego wraz z jego zażaleniem przekazano temu organowi odwoławczemu.
Wobec zaistniałej sytuacji odpadła podstawa do zastosowania art. 149 § 1 zd. 1 P.p.s.a. i zobowiązania organu do dokonania czynności materialno - technicznej jaka stanowi przekazanie środka zaskarżenia właściwemu organowi odwoławczemu, skoro w przedmiotowej sprawie nie występuje już w tym względzie - w dacie orzekania przez Sąd - bezczynność organu.
Mając powyższe na uwadze Sąd - na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. - orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku i umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania organu do przekazania zażalenia skarżącego organowi odwoławczemu