Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Wieczorska /spr./ Sędziowie NSA Maria Piórkowska WSA Kazimierz Włoch Protokolant sek.sąd. T.Tochowicz po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2005r. na rozprawie- sprawy ze skargi S. S. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedmiocie postępowania egzekucyjnego - Zobowiązuje Naczelnika Urzędu Skarbowego do wydania w terminie trzech miesięcy rozstrzygnięcia - rozstrzygnięć w sprawie z wniosku S. S. i S. S. z dnia 16 lutego 1998r.-
I SAB/Rz 2/04
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 1 czerwca 2004r. S. S. wniósł do Dyrektora Izby Skarbowej - za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego zażalenie na bezczynność organu egzekucyjnego Naczelnika Urzędu Skarbowego, co do wniosków z dnia 16 lutego 1998r. W uzasadnieniu żalący się wyjaśnił, iż pismem z dnia 16 lutego 1998r. wniósł do organu egzekucyjnego "żądanie podjęcia określonych kroków prawnych w sprawie, w której - na podstawie art. 49 obowiązującej ówcześnie ustawy o zobowiązaniach podatkowych - odmówiono - postanowieniem z dnia [...] września 1995r. - wyłączenia spod egzekucji określonych ruchomości i wydanie rozstrzygnięć na podstawie stosownych przepisów". W odpowiedzi na powyższe żądanie organ poinformował go pismem z dnia 27 marca 1998r., niż z uwagi na liczbę i różny rodzaj wniosków, zostaną one potraktowane jako wnioski o wszczęcie odrębnych postępowań we właściwych trybach. Żalący się podkreślił, iż od tego momentu upłynęło 6 lat i 3 miesiące.
W piśmie z dnia 20 września 2004r. (nr ...) - adresowanym do S. S. - Dyrektor Izby Skarbowej wezwał żalącego się do przedstawienia kopii w/w wniosków raz z dowodami ich złożenia, ze względu na "niemożność ich identyfikacji i odnalezienia przez organ egzekucyjny".
W piśmie z dnia 15 listopada 2004r. S. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wniosków zawartych w piśmie z dnia 16 lutego 1998r. Skarżący zarzucił naruszenie art. 35 § 1 i 3 w zw. z art. 12 § 1 oraz art. 36 k.p.a. poprzez pozostawienie bez rozpoznania do dnia wniesienia skargi wniosków zawartych w w/w piśmie S. S. i S. S. - wspólników spółki cywilnej PPHU "A i S-ka" s.c. z dnia 16 lutego 1998r. i skierowanych przez organ egzekucyjny - zgodnie z pismem z dnia 27 marca 1998r. do odrębnych postępowań. W konkluzji skarżący wniósł o orzeczenie zgodnie z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 poz. 1270). W uzasadnieniu skargi skarżący podkreślił, iż pismem z dnia 8 kwietnia 1998r. wspólnicy w/w Spółki ponaglili organ egzekucyjny do rozpoznania wniosków z dnia 16 lutego 1998r., jednakże organ ten pozostaje w bezczynności do chwili obecnej. Przed wniesieniem skargi S. S. jako jeden ze wspólników w/w Spółki złożył zażalenie na bezczynność organu tj. Naczelnika Urzędu Skarbowego do organu nadzoru tj. Dyrektora Izby Skarbowej. Zażalenie to pozostało bez rozpoznania pomimo upływu ustawowych terminów. Pismo Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 20 września 2004r. (nr ...) skierowane do skarżącego "nie jest bowiem tym, co przewiduje ustawa dla załatwienia zażalenia". Skarżący dodał, iż nie przyjmuje do wiadomości informacji, jakoby w organie egzekucyjnym "zapodziały się pisma w przedmiotowej sprawie". Uważa bowiem, że "organ egzekucyjny wspólnie i w porozumieniu z organem nadzoru celowo pisma te ukrywają, dla próby wywarcia określonego skutku, iż żadnej sprawy nie było".
W odpowiedzi na skargę Naczelnik Urzędu Skarbowego wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na fakt, iż stosownie do treści art. 52 ustawy p.p.s.a. nie wyczerpano środków zaskarżenia, bowiem organ II instancji pozbawiony był możliwości wydania rozstrzygnięcia w postępowaniu zażaleniowym. Naczelnik Urzędu Skarbowego podniósł, iż w aktach w/w urzędu brak jest zarówno wniosku skarżącego, jak i przywołanego w skardze pisma Urzędu z dnia 27 marca 1998r. (nr US.X-920/35/98). Pism tych brak jest również w aktach karnych Sądu Rejonowego w M. (sygn. akt II K 331/97), na które powoływał się żalący. Organ ten dodał ponadto, iż sam skarżący nie umożliwił wglądu do powyższych pism - mimo wezwania - ani organowi egzekucyjnemu, ani też w trakcie postępowania przed Izbą Skarbową w Rzeszowie.