Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński (spr.) Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2013 r. sprawy ze skargi B. G. na przewlekłość Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość 1. zobowiązuje Prezydenta W. do rozpoznania wniosku B. G. o ustalenie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] o pow. [...] m2, hip. [...], w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że przewlekłość organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezydenta W. na rzecz skarżącej B. G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 28 lutego 2013 r. B. G. zastępowana przez pełnomocnika wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku dotyczącego ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] (d. [...]) o pow. [...] m², oznaczonej jako hip. [...], a obecnie jako część działki ew. nr [...] z obrębu [...]. Przedmiotowa nieruchomość, stanowiąca własność poprzedników prawnych skarżącej objęta została działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279) i na podstawie art. 1 tego dekretu przeszła na własność Gminy m.st. Warszawy, a następnie na mocy art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz.U. Nr 14, poz. 130 ze zm.) na własność Skarbu Państwa.
Z akt sprawy wynika, że B. G. wraz z matką wnioskiem z dnia 3 listopada 1995 r. wystąpiła o przyznanie odszkodowania za wyżej opisaną nieruchomość.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] Prezydent W. ustalił odszkodowanie w wysokości [...] zł. Po rozpoznaniu odwołania B. G. kwestionującej wysokość ustalonego odszkodowania Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] uchylił w całości zaskarżoną decyzję Prezydenta W. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
W związku z niezałatwieniem przez Prezydenta W., w terminie określonym w art. 35 Kpa, wniosku w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość [...] B. G. wystąpiła do Wojewody [...] z zażaleniem, które organ wojewódzki postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] uznał za uzasadnione i wyznaczył Prezydentowi W. dodatkowy termin załatwienia sprawy wynoszący trzy miesiące od daty doręczenia niniejszego postanowienia.
Mając na uwadze dalszą bezczynność organu w sprawie przedmiotowego wniosku B. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyżej wskazaną skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. W uzasadnieniu podniosła, że mimo wyznaczenia organowi dodatkowego terminu, do dnia sporządzenia skargi w sprawie nie zostały podjęte żadne czynności, a organ nie zawiadamia strony o przyczynach zwłoki oraz planowanym terminie wydania decyzji. W ocenie skarżącej bezsporna jest kwestia zasadności przyznania odszkodowania, a w sprawie zgromadzony został cały materiał dowodowy, nic więc nie może usprawiedliwiać rozpatrywania sprawy od ponad dwóch lat.
Odpowiadając na skargę Prezydent W. wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że w toku postępowania podjęto szereg czynności zmierzających do zgromadzenia pełnego materiału dowodowego niezbędnego do wydania prawidłowej decyzji merytorycznej. Ponadto pismem z dnia 3 kwietnia 2013 r. poinformowano stronę o przyczynach niedotrzymania terminu określonego w art. 35 Kpa oraz, że postępowanie zostanie zakończone w do dnia 31 lipca 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona.
Na wstępie podnieść należy, iż przewlekłość organu zachodzi, gdy w prawnie określonym terminie nie podjął on żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie - ale mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu. Dla stwierdzenia przewlekłości organu nie ma przy tym znaczenia fakt z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy przewlekłość ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu oraz jego działania w toku rozpoznawania sprawy (jak też zaniechania) oraz stopień przekroczenia terminów będą miały natomiast znaczenie przy ocenie Sądu, czy stwierdzona przewlekłość miała charakter kwalifikowany, tj. czy była ona rażąca, w rozumieniu art. 149 § 1 zdanie drugie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) powoływana dalej jako -p.p.s.a., czy też nie.