Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie: Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Sędzia WSA Magdalena Durzyńska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. M. i M. F. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Ministra Infrastruktury i Budownictwa do wydania aktu; 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz A. M. i M. F. solidarnie kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Insfrastruktury i Budownictwa
Uzasadnienie strona 1/4

M. F. i A. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r., nr [...] stwierdzającej nieważność decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] października 1955 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej [...] nr [...] z dnia [...] maja 1955 r. Ministrowi Infrastruktury i Budownictwa zarzucili naruszenie przepisu art. 36 § 1 w zw. z art. 35 § 1 i 3 w zw. z art. 12 Kpa polegające na braku podejmowania działań bezpośrednio zmierzających do wydania rozstrzygnięcia w sprawie ponownego rozpoznania sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej. Mając na uwadze powyższe wnieśli o: 1. wyznaczenie Ministrowi Infrastruktury i Budownictwa maksymalnie miesięcznego terminu do wydania decyzji rozstrzygającej wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej; 2. rozpoznanie niniejszej skargi w postępowaniu uproszczonym, z uwagi na charakter sprawy; 3. przyznanie od organu na rzecz skarżących sumy pieniężnej w wysokości [...] zł; 4. zasądzenie od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przypisanych. W uzasadnieniu podnieśli, że decyzją z dnia [...] września 2015 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] października 1955 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej [...] nr [...] z dnia [...] maja 1955 r. odmawiających przyznania prawa własności czasowej do nieruchomości położonej przy ul. [...] (obecnie [...]), ozn. nr hip. [...]. Od powyższej decyzji został wniesiony wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, który pozostaje nierozpoznany. Dnia [...] sierpnia 2016 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa został wezwany do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezczynności w rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Pomimo tego do dnia dzisiejszego brak jest jakichkolwiek informacji na temat toczącego się postępowania.

Zdaniem skarżących, Minister Infrastruktury i Budownictwa pozostaje obecnie w bezczynności w zakończeniu postępowania o ponowne rozpoznanie sprawy bowiem od dnia złożenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, tj. od ponad roku sprawa nie została zakończona, jak też nie są obecnie podejmowane żadne czynności zmierzające w tym kierunku.

Skarżący zwrócili uwagę, że w orzecznictwie sądowym akceptowane jest stanowisko, zgodnie z którym bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy w terminie ustalonym w art. 35 Kpa organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności. Terminy miesięczne i dwumiesięczne wskazane w art. 35 Kpa są terminami maksymalnymi. Minister Infrastruktury i Budownictwa wielokrotnie przekroczył maksymalne terminy do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Przyjmuje się również że dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma znaczenia to, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu. Bezczynności nie usprawiedliwia, w szczególności brak akt administracyjnych, konieczność uzupełnienia zebranego materiału dowodowego, czy też powstanie zaległości. Również prowadzenie przez organ korespondencji w sprawie, której przedmiotem nie jest doręczenie stronom rozstrzygnięcia, nie stanowi rozpoznania ani załatwienia sprawy w formie przewidzianej prawem, a zatem stanowi pozostawanie organu w bezczynności. Ponadto dla uznania pozostawania organu w bezczynności nie ma znaczenia, czy organ ten podejmował jakieś czynności procesowe zmierzające do rozstrzygnięcia sprawy, czy też był całkowicie bierny. Bezczynności nie uzasadnia również okoliczność związana z napływaniem do organu dużej ilości spraw, niewspółmiernej do ilości osób w nim zatrudnionych.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Insfrastruktury i Budownictwa