Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Dorota Apostolidis, sędzia WSA Bożena Marciniak, , po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi D. G., M. Z., B. S., M. P., A. G., K. M., S. M. i K. M. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1. zobowiązuje Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] do rozpoznania wniosku z [...] grudnia 2013 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] września 1959 r. nr [...] - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżących D. G., M. Z., B. S., M. P., A. G., K. M., S. M. i K. M. solidarnie kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z 6 kwietnia 2018 r. D. G., M. Z., B. S., M. P., A. G., K. M., S. M. i K. M. (Skarżący), reprezentowani przez adwokata M. B., wystąpili do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze skargą na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (Kolegium) w rozpoznaniu wniosku z [...] grudnia 2013 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] września 1959 r. nr [...], orzekającego o odmowie przyznania W. Z. prawa własności czasowej do nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], w części w jakiej grunt stanowił własność Skarbu Państwa, wnosząc o:
1. stwierdzenie bezczynności Kolegium w zakresie czynności prawem przewidzianych oraz wynikającej z niej przewlekłości przedmiotowego postępowania do którego doszło z naruszeniem prawa;
2. zobowiązanie Kolegium do wydania decyzji administracyjnej kończącej postępowanie w sprawie;
3. zasądzenie na rzecz skarżących kosztów postępowania według norm przepisanych.
Skarżący wskazali, że wnioskiem z [...] grudnia 2013 r. skierowanym do Ministra Infrastruktury i Rozwoju (Minister) wystąpili o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia w części w jakiej grunt stanowił własność Skarbu Państwa. Pomimo ich wezwań i pism Minister rozpoznawał ich wniosek przez 3 lata, a następnie na podstawie art. 65 § 1 w związku z art. 157 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 poz. 2096), powoływanej dalej jako kpa, pismem z [...] maja 2016 r. przekazał ich wniosek do Kolegium. W uzasadnieniu wskazał, że dawna nieruchomość [...] ozn. nr hip. [...] wchodzi w skład działek o nr [...] i nr [...] z obrębu [...], będących mieniem gminnym na skutek decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] (Wojewoda), a w związku z tym właściwym do rozpoznania przedmiotowego wniosku jest Kolegium.
Skarżący wskazali ponadto, że pomimo uwarunkowań określonych w art. 104 § 1 kpa - Kolegium nie wydało decyzji w sprawie, a jedynie pismem z 17 października 2016 r. poinformowano skarżących, że rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia z [...] września 1959 r., w części w jakiej stanowi grunt Miasta [...] (Miasto) dokonane zostało w decyzji Kolegium z [...] grudnia 2004 r. nr [...]. W dacie wydawania decyzji Kolegium, część gruntu objętego orzeczeniem z [...] września 1959 r. stanowiła, jako część drogi ul. [...], własność Skarbu Państwa i Kolegium nie było organem właściwym do stwierdzenia nieważności przedmiotowego orzeczenia w tej części. Dopiero na wniosek Miasta z 8 października 2007 r. wydana została decyzja Wojewody stwierdzająca nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Powiat [...] (Powiat) własność gruntu położonego w [...] , zajętego pod drogę publiczną (powiatową) - ul. [...] . Ww. decyzja deklaratoryjna potwierdziła status prawny ul. [...] , jako drogi powiatowej, stanowiącej własność Powiatu, a zatem jednostki samorządu terytorialnego. Reasumując Kolegium wskazało, że wydając swoje rozstrzygnięcie z 2004 r. nie mogło przewidzieć przyszłej zmiany statusu drogi. A zatem biorąc pod uwagę, że obecnie całość gruntu objętego orzeczeniem z [...] września 1959 r. stanowi własność Miasta (rozumianego również jako Miasta na prawach powiatu), natomiast decyzję Kolegium stwierdzającą nieważność tego orzeczenia dekretowego w odniesieniu do gruntu stanowiącego własność Miasta, rozstrzygnięcie Kolegium należy uznać w chwili obecnej za kompletne.