Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska Sędziowie: WSA Jolanta Dargas WSA Iwona Owsińska-Gwiazda (spr.) Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2015 r. sprawy ze skargi W. L. i M. W. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od decyzji 1. stwierdza, że bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżących: W. L. i M. W. solidarnie kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] listopada 2011r. Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu W. z [...] września 1977r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do nieruchomości położonej w W. przy ulicy [...], nr hip. [...] i stwierdzającej jednocześnie przejście na własność Państwa wszystkich budynków położonych na nieruchomości.
Od powyższej decyzji skarżący złożyli odwołanie, które w dniu 19 grudnia 2011r. zostało przekazane wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na odwołanie do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (poprzednika prawnego Ministra Infrastruktury i Rozwoju).
Pismami z dnia 22 sierpnia 2013r. i z dnia 18 września 2014r. strony wezwały Ministra do załatwienia sprawy w terminie.
Wobec braku rozpoznania odwołania, w dniu 15 grudnia 2014r. skarżący W. L. i M. W. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju, zarzucając organowi nierozpatrzenie w terminie ustawowym odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując jednocześnie, że po wpłynięciu w dniu 19 grudnia 2011r. odwołania skarżących organ przystąpił do gromadzenia materiału dowodowego niezbędnego do wydania rozstrzygnięcia. Informowano również skarżących o przewidywanych terminach rozpatrzenia sprawy pismami z dnia 6 kwietnia 2012r., 29 stycznia 2013r., 28 kwietnia 2014r., 9 stycznia 2015r. Niemożność rozpoznania sprawy we wskazanych terminach wynikała z braku materiału dowodowego i trudności kadrowych.
W dniu 19 lutego 2015r. do akt sprawy niniejszej Minister Infrastruktury i Rozwoju złożył decyzję własną z dnia [...] lutego 2015r. Nr [...] uchylającą w całości decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011r. i jednocześnie stwierdzającą, że decyzja Naczelnika W. z [...] września 1977r. w zakresie stanowiącym działkę nr [...] oraz część działki [...] z obrębu [...] w udziale wynoszącym [...] należącym do P. S.A. została wydana z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdzającą jej nieważność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 3 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm. - powoływana dalej jako "ppsa"), sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a ppsa.
Zgodnie natomiast z art. 149 § 1 ppsa, sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że podejmując rozstrzygnięcie w sprawie ze skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, Sąd uwzględnia stan prawny istniejący w dniu orzekania. W sytuacji natomiast wydania przez organ stosownego aktu, w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie przez sąd , postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie bezczynności czy przewlekłości organu administracji publicznej staje się bezprzedmiotowe. Stąd, skoro organ w bezczynności już nie pozostaje, sąd nie może zastosować trybu przewidzianego w art. 149 § 1 ppsa, zdanie pierwsze, tj. w przypadku uznania zasadności skargi - zobowiązać organ do wydania w zakreślonym terminie stosownego rozstrzygnięcia w sprawie.