Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. S. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji 1. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie przez Ministra Inwestycji i Rozwoju postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta [...] z dnia [...] listopada 1986 r. nr [...] miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta [...] z dnia [...] listopada 1986 r. nr [...]; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz skarżącego A. S. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. S. (dalej jako "skarżący") pismem z 6 maja 2019 r., uzupełnionym w dniu 12 lipca 2019 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Inwestycji i Rozwoju postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta [...] z [...] listopada 1986 r. nr [...]. W uzasadnieniu skargi wskazał, że wyrokiem z 28 marca 2018 r. sygn. akt I OSK 2283/17 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 stycznia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2468/16 oraz wydane wcześniej w sprawie decyzje Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] czerwca 2016 r. nr [...] oraz Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji. W maju 2018 r. akta sprawy Sąd zwrócił do organu, zaś w dniu 23 sierpnia 2018 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o podjęcie czynności. W odpowiedzi z 17 września 2018 r. organ wezwał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków wniosku poprzez złożenie pełnomocnictwa do działania w sprawie. Dokument pełnomocnictwa złożono w dniu 27 września 2018 r. Pismem z 4 października 2018 r. organ zawiadomił strony o toczącym się postępowaniu, poinformował o możliwości składania dodatkowych wyjaśnień i wniosków oraz zapoznania się z materiałem dowodowym. Wskazał również, że przewidywany termin zakończenia postępowania to 30 listopada 2018 r. W piśmie z 7 stycznia 2019 r. termin ten przedłużono do 31 marca 2019 r. Z uwagi na dalszą opieszałość organu, pismem z 5 lutego 2019 r. skarżący wystąpił z ponagleniem, jednak do dnia wniesienia skargi organ nie wydał decyzji, ani też nie wskazał nowego terminu zakończenia postępowania. W tej sytuacji skarżący wniósł o zobowiązanie organu do niezwłocznego wydania decyzji; stwierdzenie, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; przyznanie na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości 10 000 zł oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i wskazał, że decyzją z [...] czerwca 2019 r. zakończył przedmiotowe postępowanie i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z [...] listopada 1986 r. Brak załatwienia sprawy w ustawowym terminie organ uzasadnił skomplikowanym i złożonym jej charakterem, wymagającym prowadzenia wyczerpującego postępowania wyjaśniającego oraz wnikliwej analizy obszernego materiału dowodowego. Rozpatrzenie niniejszej sprawy wymagało również analizy innych postępowań toczących się w tym samym przedmiocie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).