Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie: WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) WSA Przemysław Żmich po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. M., E. K., M. J. i D. L. na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. zobowiązuje Ministra Inwestycji i Rozwoju do rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] marca 2018 r., nr [...] - w terminie 1 miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że Minister Inwestycji i Rozwoju dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałej części; 4. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na M. M., E. K., M. J. i D. L. solidarnie kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia [...] lipca 2018 r. M. M., E. K., M. J. i D. L., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Inwestycji i Rozwoju z dna [...] marca 2018 r., nr [...], dotyczącą nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...][...], róg [...], ozn. nr hip. "[...]" o pow. ca [...] m2, zarzucając organowi naruszenie przepisów art. 35 § 1, 2 i 3 k.p.a. w zw. z art. 12 k.p.a. oraz art. 36 § 1 i 2 k.p.a. polegające na braku podejmowania działań zmierzających do wydania rozstrzygnięcia w sprawie ww. wniosku.
Skarżący wnieśli o wyznaczenie organowi miesięcznego terminu do wydania decyzji rozstrzygającej w sprawie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym, stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznanie od organu na rzecz każdego ze skarżących sumy pieniężnej w wysokości po 1000 zł oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżących kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o jej oddalenie oraz rozpoznanie sprawy na rozprawie. Organ przedstawił przebieg postępowania i, ustosunkowując się do zarzutów skargi, wskazał, że przedmiot sprawy wymagał dokonania wszechstronnej analizy akt, przede wszystkim ustalenia stron postępowania. Organ zauważył, że zasada szybkości postępowania nie jest zasadą nadrzędną w stosunku do innych zasad postępowania wymienionych w k.p.a. Zasada ta określona w art. 12 k.p.a. jest współzależna z zasadą prawdy obiektywnej. Obowiązkiem organu jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz rozpatrzenie sprawy mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Organ prowadząc postępowanie winien działać z należytą starannością i nie dopuścić, aby którakolwiek ze stron postępowania została pominięta, czy też aby korespondencja była kierowana od osoby nieżyjącej.
Organ podał również, że reorganizacja w ministerstwach na początku bieżącego roku, wprowadzenie nowego systemu Elektronicznego Zarządzania Dokumentacją oraz bardzo duża liczba spraw prowadzonych przez każdego z referentów uniemożliwia wyprowadzenie zaległości w krótkim terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), dalej jako: p.p.s.a., sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Taka sytuacja zaistniała w rozpatrywanej sprawie.
Zgodnie z art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3
§ 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności. Jednocześnie, na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a., sąd stwierdza, czy bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.