W rozpoznawanej sprawie należało uznać, że Minister Inwestycji i Rozwoju postępowanie prowadzi w sposób przewlekły, bowiem od 20 czerwca 2017 r., kiedy to do organu wpłynął wniosek skarżących z 13 czerwca 2017 r., do dnia wyrokowania nie rozpoznał wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] grudnia 1954 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] lipca 1954 r. Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, że Minister Infrastruktury i Rozwoju nie wywiązał się z ustawowego obowiązku rozstrzygnięcia sprawy bez zbędnej zwłoki, a zatem koniecznym było wydanie wyroku zobowiązującego organ do rozpoznania wniosku z 13 czerwca 2017 r. Wyznaczając, stosownie do art. 149 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", termin w jakim organ zobowiązany będzie do załatwienia sprawy, Sąd miał na względzie możliwość zakończenia w tym okresie postępowania. Zdaniem Sądu realnym terminem, w jakim możliwe jest rozpoznanie ww. wniosku, jest termin trzech miesięcy od daty zwrotu do organu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem. Zauważyć bowiem należy, że pismem z 7 listopada 2018 r. organ zawiadomił już ustalone strony o prowadzonym postępowaniu oraz o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym, jak również wyznaczył termin załatwienia sprawy na 31 stycznia 2019 r.
Sąd uznał jednocześnie, że zaistniała w sprawie przewlekłość nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa. O rażącym naruszeniu prawa można mówić, gdy zwłoka w załatwieniu sprawy jest znaczna i jest efektem działań (zaniechań) organów, które można zinterpretować jako unikanie podejmowania rozstrzygnięcia bądź lekceważenie praw stron domagających się czynności organu, które to czynności organ prowadzi w sposób nieefektywny poprzez wykonywanie czynności w dużym odstępie czasu bądź wykonywanie czynności pozornych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 października 2013 r. sygn. akt I OSK 1181/13; http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Jak wynika natomiast z akt niniejszej sprawy, organ od daty otrzymania wniosku skarżących, tj. od 20 czerwca 2017 r. regularnie gromadził materiał dowodowy niezbędny do wydania rozstrzygnięcia. I tak w dniu 8 sierpnia 2017 r. wystąpił do Urzędu [...] o nadesłanie akt własnościowych nieruchomości, której postępowanie dotyczy (akta te otrzymał w dniu 4 września 2017 r.); w dniu 24 maja 2018 r. uzyskał opinię geodezyjną dotyczącą przedmiotowej nieruchomości, zaś pismami z 28 maja 2018 r. wystąpił do Archiwum Państwowego w W., Sądu Rejonowego dla [...] Wydział [...] oraz Urzędu [...] dla Dzielnicy [...] o nadesłanie innych niezbędnych dokumentów dotyczących gruntu. Dokumenty te wpłynęły do Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju w czerwcu 2018 r. Organ informował również skarżących o przyczynach nierozpoznania sprawy oraz o nowym terminie jej załatwienia (pisma z 13 września 2017 r., z 28 maja 2018 r. i 7 listopada 2018 r.). Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że jak ustalił organ, w niniejszej sprawie występuje około 130 podmiotów, które należało zawiadomić o zebranym materiale dowodowym, a następnie doręczyć wydaną w sprawie decyzję. W tej sytuacji nie sposób zarzucić Ministrowi Inwestycji i Rozwoju, że przewlekłe prowadzenie postępowania w niniejszej sprawie miało charakter rażący.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 i pkt 3 oraz art. 149 § 1a P.p.s.a. orzekł jak w punkcie 1 i 2 wyroku. W przedmiocie kosztów postępowania (pkt 3 wyroku) orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.). Na powyższe koszty składają się wynagrodzenie pełnomocnika skarżących w kwocie 480 zł oraz wpis sądowy od wniesionej skargi w wysokości 100 zł.
Rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym nastąpiło na podstawie art. 119 pkt 4 w zw. z art. 120 P.p.s.a., który to przepis dopuszcza stosowanie ww. trybu z urzędu do spraw wywołanych skargą na bezczynność lub przewlekłe poprowadzenie postępowania.