Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędzia WSA Bożena Marciniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 8 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Collegium [...] Wydziału [...] w [...] na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rozwoju w przedmiocie wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji 1. zobowiązuje Ministra Rozwoju do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] listopada 1952 r., nr ew. [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lutego 1952 r., nr [...] w części dotyczącej działek ewidencyjnych obecnie oznaczonych nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w [...], w obrębie [...], arkusz mapy [...] - w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałej części; 4. zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz skarżącego Collegium [...] Wydziału [...] w [...] kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Collegium [...] Wydziału [...] w [...] pismem z [...] września 2019 r. wniosło skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] listopada 1952 r., nr ew. [...] utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lutego 1952 r., nr [...] o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w [...], przy ul. [...].
Skarżący wniósł o stwierdzenie, że Minister Inwestycji i Rozwoju dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, które miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz o zobowiązanie organu do wydania rozstrzygnięcia w sprawie w terminie 14 dni od daty zwrotu akt. Ponadto, wniósł o przyznanie sumy pieniężnej na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a. oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według nom przepisanych. Skarżący wniósł o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 4 P.p.s.a. Zarzucił naruszenie przepisów art. 8, 12, 35 § 1 i 35 § 3 K.p.a.
W uzasadnieniu skargi rozwinął zarzuty i przedstawił przebieg postępowania wskazując m.in., że zawiadomieniem z [...] lipca 2017 r. Minister poinformował o wszczęciu postępowania w sprawie i wyznaczył termin rozstrzygnięcia na
[...] grudnia 2017 r. Pismem z [...] kwietnia 2018 r. organ powiadomił, że wydanie decyzji nie było możliwe we wcześniej ustalonym terminie i wyznaczył nowy termin rozpoznania sprawy do [...] września 2018 r. Kolejnym pismem z [...] września 2018 r. organ poinformował o braku możliwości rozpatrzenia sprawy w terminie ze względu na konieczność ustalenia aktualnego stanu prawnego wywłaszczonej nieruchomości oraz wyznaczył kolejny termin rozpoznania sprawy do [...] grudnia 2018 r. Pismem z
[...] listopada 2018 r. skarżący wniósł ponaglenie.
Skarżący podniósł, że do dnia wniesienia skargi, pomimo wyznaczenia terminu załatwienia sprawy organ nie wydał decyzji, jak również nie poinformował o nowym terminie załatwienia sprawy. Zdaniem skarżącego organ dopuścił się bezczynności w prowadzeniu postępowania, w tym zaniechał zawiadomienia strony o stanie sprawy oraz o przyczynach opóźnienia w załatwieniu sprawy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że decyzją z [...] marca 2019 r., nr [...] rozpatrzył wniosek Collegium [...] i umorzył postępowanie w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] listopada 1952 r., nr ew. [...] w części dotyczącej obecnych działek ewidencyjnych nr : [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w [...] w obrębie [...] arkusz mapy [...]. Minister zaznaczył, że obecnie toczy się jedynie postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] listopada 1952 r., nr ew. [...] w części dotyczącej obecnych działek ewidencyjnych (lub ich części) nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] z obrębu [...], arkusz mapy [...]. Minister podniósł, że w toku postępowania dokonywał licznych czynności wyjaśniających, wielokrotnie informował strony o przyczynach przedłużenia postępowania i przewidywanych terminach rozstrzygnięcia sprawy. Organ wyjaśnił, że sprawa ma charakter szczególnie skomplikowany ze względu na trudności w zgromadzeniu niezbędnego materiału dowodowego po ponad 60 latach od wydania kontrolowanych rozstrzygnięć. Zaznaczył, że zgromadzenie niezbędnego materiału dowodowego wymagało wystąpienia do licznych archiwów, urzędów i innych instytucji oraz dokonania kwerendy przez referenta prowadzącego sprawę zasobów cyfrowych bibliotek, portali internetowych oraz artykułów prasowych dotyczących przedmiotowej nieruchomości na okoliczność zajęcia i władania nieruchomością przez wojsko polskie w okresie od 1939 r. do 1953 r. Organ wskazał, że konieczne było sporządzenie opinii geodezyjnej dotyczącej aktualnego stanu prawnego wywłaszczonej nieruchomości. Podkreślił, że pomimo podjęcia szeregu czynności dotychczasowe działania nie doprowadziły do odnalezienia pełnych akt archiwalnych. Ponadto konieczne jest uzupełnienie materiału dowodowego o dokumenty dotyczące spełnienia dekretowych przesłanek wywłaszczeniowych nieruchomości, tj. zajęcia i władania nieruchomością przez wojsko polskie.