Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Joanna Skiba (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. P. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania zażalenia 1. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. oddala skargę w zakresie przyznania od organu sumy pieniężnej; 3. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do rozpoznania zażalenia na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r., nr [...]; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz A. P. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 16 czerwca 2017 r. A. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa, w przedmiocie rozpoznania zażalenia na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2016, nr [...], wydane w przedmiocie zawieszenia postępowania.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym.
Wskazane uprzednio zażalenie skarżącego wpłynęło do organu orzekającego w I instancji w dniu 14 listopada 2016 r. (data prezentaty organu) i zostało przekazane wraz z aktami sprawy w dniu 23 listopada 2016 r. do Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa (data prezentaty organu centralnego).
Pismem z dnia 13 czerwca 2017 r., doręczonym organowi w dniu 21 czerwca 2017 r., A. P. wezwał Ministra do usunięcia naruszenia prawa.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] Minister Infrastruktury i Budownictwa utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
We wniesionej skardze A. P. zarzucił Ministrowi Infrastruktury i Budownictwa naruszenie art. 35 i art. 36 kpa w zw. z art. 12 § 1 i art. 7, art. 8, art. 9 oraz art. 6 kpa, poprzez znaczące, wielokrotne przekroczenie terminów załatwienia sprawy w postepowaniu administracyjnym, jak również poprzez zaniechanie zawiadomienia o przyczynach nierozpoznania sprawy administracyjnej w ustalonym terminie, a w konsekwencji naruszenie zasady: szybkości rozpoznania sprawy w administracyjnym toku instancji, informowania strony nierozpoznania sprawy w terminie, praworządności oraz poszanowania interesu indywidualnego i społecznego
Mając na uwadze powyższe zarzuty wniósł o:
- zobowiązanie organu II instancji do rozpoznania zażalenia od postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r., niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od daty doręczenia przez Sąd administracyjny akt organowi,
- stwierdzenie, iż bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
- przyznanie od organu na rzecz skarżącego kwoty w wysokości 1.500 zł.
Skarżący uzasadnił, że organ wielokrotnie naruszył miesięczny termin przewidziany prawem na załatwienie sprawy i nie zawiadomił strony o przyczynach zaistniałego opóźnienia. W opinii skarżącego bezczynność organu nosi cechy rażącego naruszenia art. 35 kpa, poprzez brak jakiejkolwiek aktywności. Minister przez ponad osiem miesięcy nie podjął żadnej czynności, ukierunkowanej na załatwienie sprawy.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o odrzucenie skargi lub o jej oddalenie. Stwierdził, że postanowieniem z dnia [...] lipca 2017 r. rozpoznał wskazane uprzednio zażalenie, zatem organ nie pozostaje w bezczynności.
Pismem z dnia 15 września 2017 r. skarżący uzupełnił skargę wnosząc o umorzenie postepowania w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu i podtrzymał pozostałe wnioski zawarte w skardze.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej zwanej "ppsa". sąd uwzględniając skargę na bezczynność w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności. Jednocześnie, na podstawie art. 149 § 1a ppsa, sąd stwierdza, czy bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Dodatkowo zgodnie z art. 149 § 2 ppsa, sąd w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ppsa lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ppsa.