Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk Sędziowie: WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz WSA Piotr Przybysz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 r. sprawy ze skargi K. P. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz K. P. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarżąca K. P., reprezentowana przez adw. M. L., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania sprawy z wniosku K. P. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. Ł. z dnia [...] lutego 1953 r., nr [...], o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w Ł. przy ul. [...]. Bezczynność zarzucana organowi miała miejsce w ramach następującej sprawy.
Orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej m. Ł. z dnia [...] lutego 1953 r., nr [...] wydanym na podstawie art. 1 i art. 2 dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939-1945 r. ( Dz. U. z 1948 r., Nr 20, poz. 138), nieruchomość położona w Ł. przy ul. [...], stanowiąca własność M. S., z dniem 9 maja 1945 r. została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] września 2002 r., nr [...] po rozpatrzeniu wniosku pełnomocnika K. P. - spadkobierczyni byłej właścicielki nieruchomości, odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia wywłaszczeniowego z dnia [...] lutego 1953 r. w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonej przy ul [...] w Ł., z uwagi na fakt, że skoro nie stwierdzono, aby badane orzeczenie naruszyło przesłanki z art. 156 § 1 kpa, to tym samym brak jest podstawy do stwierdzenia nieważności tego orzeczenia.
Wnioskiem z dnia 15 października 2002 r. pełnomocnik K. P. wystąpiła o ponowne rozpatrzenie sprawy, podnosząc że objęta orzeczeniem wywłaszczeniowym nieruchomość nigdy nie była przeznaczona na powiększenie parku J., a ponadto po wywłaszczeniu nie podjęto jakichkolwiek prac mających na celu powiększenie parku.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] grudnia 2002 r. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2002 r. W uzasadnieniu podał, że Prezydium Rady Narodowej m. Ł. nie dopuściło się rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 kpa, a zatem nie ma podstawy do stwierdzenia nieważności orzeczenia z dnia [...] lutego 1953 r.
K. P., W. S., E. B. i J. G. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] grudnia 2002 r., nr [...], zarzucając naruszenie przepisu art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. polegające na zaniechaniu zebrania materiału dowodowego niezbędnego do ustalenia i wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, art. 8 i art. 11 k.p.a. poprzez nieustosunkowanie się do twierdzeń i wniosków strony podnoszonych we wniosku z dnia 15 października 2002 r. i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie, dlaczego organ odmówił wiarygodności i mocy dowodowej dowodom zgłaszanym we wniosku.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23 lutego 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 65/05, uchylił ww. decyzję z dnia [...] grudnia 2002 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 2002 r. ze względu na niewyjaśnienie przez organ okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.