Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Skiba Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. S. i K. J. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Rozwoju do rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2015 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] września 1961 r. Nr [...] - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Rozwoju dopuścił się bezczynności; 3. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz E. S. i K. J. solidarnie kwotę 374 (trzysta siedemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z [...] września 2015 r. E.S. i K.J. - reprezentowane przez radcę prawnego K.W. - wniosły skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju przy rozpatrywaniu ich wniosku z [...] stycznia 2015 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady [...] z [...] września 1961 r. nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], działki nr [...] pochodzącej z hip. "[...]", w części gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa.
Skarżące zarzuciły organowi, że przy procedowaniu powyższej sprawy naruszył on art. 35 i 36 § 1 k.p.a., w związku z czym wnosiły o zobowiązanie Ministra do zakończenia postępowania, wymierzenia mu grzywny wedle uznania Sądu oraz zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Wnioskowały także o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.
W motywach skargi podnosiły, że mimo upływu ośmiu miesięcy od dnia nadania wniosku sprawa nim zainicjowana nie została rozpoznana i w tym czasie organ nie podjął w niej żadnych czynności i nie podał uzasadnienia swojej bierności. Bezskuteczne także okazało się wystosowane przez nie wezwanie Ministra do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego zaistniałą zwłoką.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Rozwoju wniósł o jej oddalenie, wyjaśniając jednocześnie, że opóźnienie w rozpoznaniu sprawy spowodowane było brakiem dostępu do archiwalnych akt własnościowych sprawy zakończonej ww. orzeczeniem, które udało się pozyskać dopiero 29 września 2015 r. W związku bowiem z odrębnym postępowaniem prowadzonym pod sygnaturą [...] dotyczącym także nieruchomości przy ul. [...] w [...], występowano już w 2014 r. bezskutecznie do właściwej komórki organizacyjnej Urzędu [...] o nadesłanie akt własnościowych niezbędnych także do rozpatrzenia niniejszego wniosku. W toku tych działań ustalono zaś, że w odniesieniu do wydanego na gruncie przepisów dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279) orzeczenia Prezydium Rady [...] z [...] września 1961 r dotyczącego nieruchomości przy ul. [...] (w części która obecnie stanowi własność komunalną), prowadzone było przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w [...] postępowanie nadzorcze, zakończone decyzją tego organu z [...] grudnia 2014 r., która to decyzja, jak też poprzedzająca ją decyzja Kolegium z [...] października 2014 r. uchylone zostały wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego r. sygn. akt I SA/Wa 225/15. Tenże z kolei został zaskarżony skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, do którego to Sądu przekazane także zostały akta własnościowe przedmiotowej nieruchomości. O miejscu złożenia akt, Minister uzyskał informację natomiast 14 września 2015 r. W związku z czym przy piśmie z 15 września 2015 r. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o ich wypożyczenie, a ów Sąd zrealizował tę prośbę w dniu 25 września 2015 r., co spowodowało, że akta niezbędne do rozpoznania niniejszej sprawy wpłynęły do organu dopiero 29 września 2015 r.