Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska Sędziowie: WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant referent Joanna Kicińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2016 r. sprawy ze skargi E. M., G. M. oraz K. Z.-J. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpatrzenia wniosku z dnia [...] maja 2014 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] grudnia 1961 r. nr [...], w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałej części; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz E. M., G. M. oraz K. Z.-J. solidarnie kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z [...] listopada 2015 r. E. M., G. M. i K. Z. -J. - reprezentowani przez radcę prawnego K. K. - wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju (obecnie Ministra Infrastruktury i Budownictwa) przy rozpatrywaniu ich wniosku z [...] maja 2014 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] grudnia 1961 r. nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do części gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. hip. [...], o pow. [...] m2, w zakresie nierozpoznanym przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...]w decyzji z [...] marca 2014r. nr [...]
Skarżący zarzucili organowi, że przy procedowaniu powyższej sprawy naruszył art. 35 § 1 i 3 oraz art. 36 § 1 k.p.a. art. 12 k.p.a., w związku z czym wnosili o: zobowiązanie Ministra do zakończenia postępowania w określonym przez Sąd terminie; stwierdzenia, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; wymierzenia mu z tego tytułu grzywny oraz przyznania od organu na ich rzecz sumy pieniężnej.
W motywach skargi podnosili, że przez 1,5 roku ich wniosek nie został przez organ rozpoznany, nie informowano ich także o przyczynie zwłoki i nie wskazywano nowego terminu załatwienia sprawy. Ostatecznie, po pisemnych wezwaniach stron, wskazanie tego nowego terminu nastąpiło dopiero w piśmie [...] października 2015 r., gdzie określono go na dzień [...] lutego 2016 r.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o jej oddalenie, wskazując jakie czynności w sprawie dotychczas podjął. Zwracał jednocześnie uwagę, że w odniesieniu do nieruchomości pochodzącej z Tabeli Likwidacyjnej byłej wsi [...] nr [...], wydanych zostało szereg orzeczeń dekretowych i decyzji odszkodowawczych, co dodatkowo komplikuje stan tej sprawy. Nie bez wpływu na przedłużające się postępowania mają również, jego zdaniem, liczne skargi wnoszone przez pełnomocnika skarżących.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
skarga jest zasadna, gdyż Minister Infrastruktury i Budownictwa do dnia wydania wyroku pozostaje w stanie bezczynności.
Ta bowiem ma miejsce wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w danej sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, czy innego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu, ani stopień przekroczenia terminu załatwienia sprawy. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu oraz jego działania w toku rozpoznawania sprawy (jak też zaniechania) oraz stopień przekroczenia terminów będą miały natomiast znaczenie przy ocenie Sądu, czy stwierdzona bezczynność miała charakter kwalifikowany, tj. czy była ona rażąca, w rozumieniu art. 149 § 1a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), czy też nie.