Rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 149 § 1a p.p.s.a., będzie stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań możemy powiedzieć, że naruszono prawo w sposób oczywisty (por. wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12, LEX nr 1218894). Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie.
Zaznaczyć bowiem należy, że jakkolwiek Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uchybił 30-dniowemu terminowi rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra z dnia [...] lipca 2015 r., liczonemu od dnia [...] sierpnia 2015 r. (data wpływu do organu [...] września 2015 r.) to jednak jego opóźnienie nie było nadmierne. Oczekiwana przez H.K. decyzja została bowiem wydana w dniu [...] listopada 2015 r. Minister utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2015 r. Fakt jej późniejszego uchylenia przez tutejszy sąd wyrokiem z dnia 16 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 2343/15 nie może zostać uznany za okoliczność determinującą ocenę zaistnienia przewlekłości o cechach rażącego naruszenia prawa. Orzeczenie Sądu odnosiło się bowiem do merytorycznej kontroli zaskarżonej decyzji, a nie faktu pozostawania przez organ w opóźnieniu, pomimo że pod względem procesowym oznaczało powrót do etapu rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Mając te okoliczności na uwadze, w oparciu o przepisy art. 149 § 1 pkt 1 oraz § 1a p.p.s.a, Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pkt I sentencji wyroku zobowiązał organ administracji publicznej do rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2015 r., w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, przesądził również w pkt II sentencji wyroku, iż organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, które nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art.200 p.p.s.a.