Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA del. Lidia Ciechomska-Florek, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1366/08 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 15 września 2008 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 5.600 (pięć tysięcy sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
I. Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
1. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. postanowieniem z dnia 11.05.2006 r. wszczął wobec J.D. postępowanie kontrolne w zakresie dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2000 rok .
W dniu 21.11.2006 r, wydał decyzję w której ustalił skarżącej zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za ten rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.
W uzasadnieniu decyzji podał, że J.D. wspólnie z mężem z którym pozostaje w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej dysponowali łącznie w 2000r. środkami pieniężnymi w wysokości 264.586,58zł, a ponieśli wydatki w łącznej kwocie 3.360.934,60zł.
Organ podatkowy nie uznał oświadczenia skarżącej i jej małżonka, że darowizna dla J.D. w kwocie 100.000USD z 1977 r. miało bezpośredni wpływ na stan zasobów gotówki kontrolowanych w 2000 r. Nie dał wiary wyjaśnieniom zawartym w oświadczeniu z dnia 21.06.2006r., że z pracy K.D. w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku odłożył oszczędności w kwocie 750.000USD, wobec braku jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego lub uprawdopodobniającego istnienie tych zasobów. Nie dał także wiary wyjaśnieniom, że w okresie poprzedzającym kontrolowany rok zdołali skarżący odłożyć 2.500.000,00zł, szczególnie w sytuacji, gdy osiągane przez nich dochody do opodatkowania deklarowane w poprzednich latach w rocznych zeznaniach wynosiły: za rok 1997- 11.374,00zł, za rok 1998 - 28.642,00zł, za rok 1999 - 28.998,00zł.
2. Od powyższej decyzji J.D. złożyła odwołanie, wnosząc o jej uchylenie w całości. Decyzji zarzuciła obrazę przepisów postępowania tj. art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa poprzez błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że wydatki Podatnika nie znajdowały pokrycia w zgromadzonym i deklarowanym mieniu.
W uzasadnieniu podniesiono, że w trakcie trwania kontroli przedstawiono materiał dowodowy potwierdzający fakt gospodarowania znacznymi sumami pieniężnymi oraz wskazano na inne niż przedłożone dokumenty, do których organ kontroli skarbowej mógł się odwołać, chcąc wyczerpać środki dowodowe a ponadto wspomniano o osobach, które w tymże celu mogły być powołane na świadków. Zdaniem skarżącej organ kontroli skarbowej w swojej decyzji nie uczynił zadość ciążącemu na nim obowiązkowi wyczerpującego zbadania sprawy, nie oparł się w decyzji na zgromadzonym w wyniku aktywności skarżącej materiale dowodowym a o treści decyzji zadecydowało uznanie i dowolność.
Strona oświadczyła, że przedłożone w toku kontroli dokumenty wskazujące na obrót dewizami potwierdzają fakt wywozu środków pieniężnych za granicę w celu zakupów towarów handlowych oraz ich późniejszego przywozu do Polski celem odsprzedaży na warunkach gwarantujących znaczny zysk. Uzyskane środki pieniężne były ponownie przeznaczane na zakup towarów za granicą, które były następnie przywożone do Polski i sprzedawane. Jak podkreśliła skarżąca tego rodzaju działalność trwała od połowy lat 80-tych do początku lat 90-tych i charakteryzowała się ogromną intratnością a darowizna w kwocie 100.000USD była w całej tej działalności kluczowa, jako że z niej formował się niezbędny kapitał początkowy.