Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie umorzenie opłaty legalizacyjnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dumas, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), del. WSA Marek Olejnik, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2475/13 w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenie opłaty legalizacyjnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. Z. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Ulgi podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/9

1. Wyrokiem z dnia 25 marca 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 2475/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2013 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o umorzenie opłaty legalizacyjnej. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Minister Finansów decyzją z dnia 30 sierpnia 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody S. z dnia 1 lipca 2013 r. umarzającą postępowanie administracyjne w sprawie umorzenia opłaty legalizacyjnej. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. ustalił wobec skarżącego opłatę legalizacyjną w wysokości 50 000,00 zł z tytułu samowolnej budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działkach o nr ewidencyjnym 497/1 i 499/1 w miejscowości K., gmina Z..

Wnioskiem z dnia 16 kwietnia 2013 r., skarżący zwrócił się do Wojewody S. z prośbą o umorzenie w całości opłaty legalizacyjnej.

Decyzją z dnia 1 lipca 2013 r. Wojewoda S. działając na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2013 r. poz. 267 ze zm., dalej "k.p.a."), umorzył postępowanie w sprawie z wniosku o umorzenie ww. opłaty legalizacyjnej. Organ uznał, że konstrukcja opłaty legalizacyjnej wyklucza możliwość zastosowania w związku z odesłaniami z art. 49 ust. 2 i art. 59g ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. 1994 Nr 89, poz. 414 ze zm., dalej "Prawo budowlane") art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa"). Wskutek braku w obowiązujących przepisach podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania wniosku o udzielenie ulgi, bezprzedmiotowe stało się postępowanie dotyczące wniosku w sprawie umorzenia należności z tytułu opłaty legalizacyjnej.

Po rozpoznaniu odwołania wspomnianą na wstępie decyzją, Minister Finansów utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Odwołując się do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazał, że, opłata legalizacyjna nie stanowi zobowiązania podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej, co oznacza, iż brak jest podstaw do stosowania wobec niej przepisów dotyczących ulg i zwolnień. Opłata legalizacyjna stanowi prawną alternatywę dla rozbiórki obiektu, jako formy przywrócenia porządku budowlanego, której byt prawny powstaje na wniosek i z wyboru sprawcy samowoli i jako świadczenie dobrowolne nie może podlegać unormowaniu zawartemu w przepisie art. 67a Ordynacji podatkowej. Uwzględniając zatem specyfikę opłaty legalizacyjnej, odesłania zawarte w przepisie art. 59g ust. 5 Prawa budowlanego nie pozwalają na pełne zastosowanie przepisów działu III Ordynacji podatkowej. Zdaniem organu zaszła bezprzedmiotowość postępowania, ponieważ brak jest podstawy prawnej do przyznania ulgi w zakresie umorzenia opłat legalizacyjnych. W przypadku zaistnienia bezprzedmiotowości postępowania organ zobligowany jest do umorzenia postępowania. Organ zwrócił także uwagę, że Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu sygnalizacyjnym z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 113/12 zaznaczył, że w sprawach, w których wnioski o udzielenie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej złożono po dniu 11 kwietnia 2011 r. zastosowanie ma art. 61a § 1 k.p.a. Stanowi on, iż w przypadku gdy żądanie zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, wydaje się postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Jednakże w niniejszej sprawie postępowanie zostało już wszczęte, a zatem nie jest możliwe zastosowanie art. 61a § 1 k.p.a. Zaś skutek odmowy wszczęcia i umorzenia postępowania jest dla strony podobny, nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Ulgi podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów