Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 1007/11 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 16 sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od gier za czerwiec 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2012 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 1007/11, oddalił skargę M. sp. z o.o. z siedzibą w K.- nazywanej dalej "Spółką", na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 16 sierpnia 2011 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od gier za miesiąc czerwiec 2010 r.
Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy, sąd pierwszej instancji podał, że Naczelnik Urzędu Celnego w K. decyzją z dnia 8 listopada 2010 r. określił Spółce zobowiązanie w podatku od gier - podając jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.g.h.".
W odwołaniu Spółka zarzuciła Naczelnikowi Urzędu Celnego naruszenie: art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.); przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących postępowania dowodowego poprzez nieprzeprowadzenie wnioskowanych przez Spółkę dowodów z dokumentów (korespondencji pomiędzy organami odpowiedzialnymi za notyfikację projektu ustawy o grach hazardowych i Komisją Europejską) na okoliczność przeprowadzenia procedury notyfikacji; Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. (Dz. Urz. UE 98.204.37 z późn. zm) poprzez niezgłoszenie do notyfikacji zawartych w ustawie o grach hazardowych przepisów technicznych; jak również art. 139 ust. 1 u.g.h. poprzez jego zastosowanie, podczas gdy, z uwagi na niedochowanie obowiązku notyfikacji, zastosowanie winna mieć stawka podatku określona w art. 45a ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 z późn. zm.).
Dyrektor Izby Celnej, rozpoznawszy odwołanie Spółki, wspomnianą na wstępie decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Kierując się zasadą praworządności, wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP, organ podniósł, że związany jest postanowieniami ustawy o grach hazardowych, która nie wprowadziła przepisów przejściowych co do obowiązku podatkowego ciążącego na podmiotach prowadzących działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Tym samym związany jest art. 139 ust. 1 u.g.h. i nie ma możliwości zastosowania uchylonego art. 45a ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Odnosząc się do zarzutu naruszenia Dyrektywy 98/34/WE poprzez niedopełnienie procedury notyfikacji w trakcie uchwalania ustawy o grach hazardowych organ uznał, że art. 139 u.g.h. nie ma charakteru przepisu technicznego, ponieważ usługa, której dotyczy nie odpowiada definicji usług społeczeństwa informacyjnego - tym samym jego uchwalenie nie było objęte obowiązkiem notyfikacji. Z tych względów, zważywszy na art. 188 Ordynacji podatkowej, nie było potrzeby przeprowadzenia dowodów na okoliczność notyfikowania projektu przepisów ustawy o grach hazardowych. Organ odmówił także zasadności zarzutowi naruszenia art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej, wskazując, że wystąpienie przez podatnika z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej) nie wyłącza możliwości wszczęcia postępowania w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego.