Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Artur Adamiec, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 września 2012 r. sygn. akt I SA/Po 637/12 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 września 2012 r., sygn. akt I SA/Po 637/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę K. Sp. z o.o. w P. (dalej: Spółka, skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o uzyskaniu pomocy de minimis.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wyjaśnił, że postanowieniem z dnia 22 lutego 2012r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. odmówił Spółce wydania zaświadczenia o uzyskaniu pomocy de minimis w związku z wydatkowaniem kwoty 27.450 zł., na wykonanie i dostarczenie instalacji odpylających w ramach indywidualnego programu rehabilitacji opracowanego. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ wskazał, że pismem z dnia 24 stycznia r. Spółka wystąpiła z prośbą o wydanie zaświadczenia o uzyskaniu pomocy de minimis w związku z wydatkowaniem w dniu 22 grudnia 2011 r. kwoty 27.450 zł, na wykonanie i dostarczenie instalacji odpylających. Przedmiotowe wydatki Spółka zakwalifikowała jako poniesione zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 12 lit.e) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych ( Dz.U. nr 245, poz.1810 ze zm., dalej: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej).
Odmawiając wydania zaświadczenia o uzyskaniu pomocy de minimis organ I instancji stwierdził, iż nie można uznać, że poniesione przez Spółkę wydatki przyczynią się do zmniejszenia ograniczeń zawodowych pracownika i spowodują dostosowanie stanowiska pracy do potrzeb wynikających z jego rodzaju i stopnia niepełnosprawności. Zdaniem organu zakup odpylacza z wentylatorem w żaden sposób nie jest związany ze schorzeniem osoby niepełnosprawnej - pracownika zatrudnionego w Spółce.
Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu wniesionego przez spółkę zażalenia postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2012 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu I instancji.
Uzasadniając wydane postanowienie organ odwoławczy wskazał, iż w ramach indywidualnych programów rehabilitacji mogą zostać sfinansowane koszty mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności pracownika objętego programem, co wynika z treści § 2 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Zasadność poniesienia wydatku musi więc być uzasadniona spodziewanym zmniejszeniem lub wyeliminowaniem ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności pracownika, dla którego program został opracowany. Organ podkreślił, że zakupione urządzenie odpylające bezwzględnie poprawia komfort pracy pracownika, natomiast nie stanowi wyposażenia specjalistycznego czy dostosowanego do indywidualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej. Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że uprawnienie organu podatkowego do oceny, czy wydatkowane środki z ZFRON zostały wykorzystane zgodnie z zasadami określonymi w przepisie § 2 ust. 1 pkt 12 lit. e) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej wynika wprost z tego przepisu. Uznanie więc zarzutów Spółki w ww. zakresie za uzasadnione doprowadziłoby, zdaniem organu, do absurdu prawnego, że do wydania zaświadczenia o uzyskaniu pomocy de minimis wystarczy wniosek strony, natomiast organ podatkowy jest zobowiązany do wydania takiego zaświadczenia z pominięciem badania zasadności poniesionego wydatku. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał ponadto, że wydając zaświadczenie w zakresie wydania zaświadczenia de minimis działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.).