Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Danuta Małysz, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1430/13 w sprawie ze skarg E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia 3 października 2013 r. nr [...], [...], [...], [...], [...], [...] w przedmiocie podatek od gier za miesiące od maja do października 2011 roku 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie na rzecz E. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 1430/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, po rozpoznaniu spraw ze skarg E. sp. z o.o. z siedzibą we Włocławku, uchylił zaskarżone decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w S. w przedmiocie podatku od gier za miesiące od maja do października 2011 r. W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji podał, że spółka składała we właściwych terminach do Urzędu Celnego deklaracje podatkowe dla podatku od gier. W deklaracjach tych wykazywała należny podatek od gier w formie zryczałtowanej, w wysokości: 20.000 zł, 20.000 zł, 16.000 zł, 16.000 zł, 16.000 zł i 16.000 zł, z tytułu użytkowania automatów o niskich wygranych, działających w ramach udzielonych spółce zezwoleń.
Pismem z dnia 26 października 2012 r. spółka złożyła wniosek o zwrot ewentualnie o stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier za okres od maja do października 2011 r. Do wniosku dołączone zostały korekty deklaracji wraz z załącznikami za ten okres. Jako uzasadnienie składanych korekt spółka powołała wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. wydany w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11, C-217/11 (Fortuna i inni). Wskazała na błędne wykazanie w złożonych deklaracjach podatku do zapłaty w wysokości wynikającej z art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm., dalej "u.g.h."), zamiast w wysokości wynikającej z art. 45a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. 1992 Nr 68 poz. 341 ze zm., dalej "u.g.z.w.") w związku ze stwierdzeniem braku notyfikacji projektu u.g.h., a zatem braku jej skuteczności wobec podatnika.
Decyzjami z dnia 8 maja 2013 r. Naczelnik Urzędu Celnego określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od gier za miesiąc maj 2011 r. i czerwiec 2011 r. w kwocie 20.000 zł, za lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2011 r. w kwotach po 16.000 zł, Organ nie uwzględnił argumentacji spółki odnośnie braku notyfikacji projektu ustawy o grach hazardowych.
Dyrektor Izby Celnej, po rozpoznaniu odwołań spółki utrzymał w mocy zaskarżone decyzje organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że ustawa o grach hazardowych jest aktem obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. i przywołał treść art. 139 ust. 1 tej ustawy. Przepis ten zawiera odmienne uregulowania niż art. 45a ust. 1 wcześniej obowiązującej ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Zasadnie więc organ pierwszej instancji w zaskarżonych decyzjach określił wysokość podatku od gier w kwocie odpowiadającej pierwotnie zadeklarowanej przez spółkę. Podkreślił, że organy podatkowe działają tylko na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, a więc nie mają prawa do oceny aktów prawnych, a tym samym zgodności tych aktów z normami prawnymi. Odnosząc się do zarzutu wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, organ odwoławczy wskazał treść art. 21 §1 - 3 oraz art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa"). Odnosząc się do zarzutów spółki dotyczących braku notyfikacji u.g.h., organ odwoławczy stwierdził, że do oceny zarzutu niezgodności art. 139 ust. 1 u.g.h. z prawem wspólnotowym, niezbędna jest ocena tego przepisu w kontekście przepisów Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 24 z 21 lipca 1998 r. ze zm., dalej "Dyrektywa 98/34/WE"), która wprowadziła obowiązek powiadamiania wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej o przepisach technicznych planowanych przez jedno z państw członkowskich. Komisja musi posiadać dostęp do niezbędnej informacji technicznej przed przyjęciem przepisów technicznych, a umożliwić ten dostęp mają państwa członkowskie poprzez powiadamianie Komisji o swoich projektach w dziedzinie przepisów technicznych. Przepisy techniczne zostały zdefiniowane w dyrektywie jako specyfikacje techniczne i inne wymagania bądź zasady dotyczące usług, włącznie z odpowiednimi przepisami administracyjnymi, których przestrzeganie jest obowiązkowe, de iure lub de facto, w przypadku wprowadzenia do obrotu, świadczenia usługi, ustanowienia operatora usług lub stosowania w Państwie Członkowskim lub na przeważającej jego części, jak również przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne Państw Członkowskich, z wyjątkiem określonych w art. 10, zakazujące produkcji, przywozu, wprowadzania do obrotu i stosowania produktu lub zakazujące świadczenia bądź korzystania z usługi lub ustanawiania dostawcy usług.