Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka, Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 938/15 w sprawie ze skargi M. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia odwołania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2008 r. w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 22 października 2015 r., I SA/Łd 938/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 maja 2015 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia odwołania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2008 r. w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi podał, że wydając zaskarżone postanowienie organ odwołując się do treści art. 162 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: "o.p.") wskazał, że organ podatkowy może przywrócić termin na wniosek podatnika jedynie w sytuacji, gdy uchybienie nie było przez niego zawinione, przy czym uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminowi leży po stronie podatnika. Odnosząc powyższe do argumentacji strony organ stwierdził, że podatnik nie wskazał rodzaju problemów zdrowotnych, które miały mieć bezpośredni wpływ na brak możliwości zachowania terminu do wniesienia odwołania. Skarżący nie podał również przyczyn, z powodu których niemożliwym było posłużenie się osobą trzecią w złożeniu odwołania, zwłaszcza w sytuacji, gdy podatnik nie mieszkał sam.
2. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a mianowicie art. 162 § 1 i 2 o.p., art. 122, art. 123 o.p., art. 180 § 1, a także art. 187 § 1 i art. 191 o.p. Natomiast organ podatkowy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.
3. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w rozważaniach merytorycznych wskazał, że zagadnieniem spornym o podstawowym znaczeniu dla rozstrzyganej sprawy jest zasadność stanowiska organu odwoławczego o braku podstaw do przywrócenia stronie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji.
Zgodnie z przepisem art. 162 § 1 o.p. w razie uchybienia terminowi należy przywrócić termin na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Stosownie zaś do § 2 tego przepisu podanie o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jednocześnie z wniesieniem podania należy dopełnić czynności, dla której był określony termin. Powołany przepis kreuje zatem cztery przesłanki warunkujące możliwość przywrócenia terminu, które muszą być spełnione łącznie. Po pierwsze strona musi uchybić terminowi. Po wtóre zainteresowany musi złożyć wniosek o przywrócenie terminu z zachowaniem siedmiodniowego terminu do jego złożenia (od dnia ustania przyczyny jego uchybienia). Po trzecie strona musi uprawdopodobnić brak swojej winy oraz po czwarte dopełnić wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, dla której ustanowiony był przywracany termin.
W rozpoznawanej sprawie zasadnicze znaczenie ma przesłanka braku winy strony w uchybieniu terminowi do wniesienia odwołania. Z powołanego wyżej przepisu wynika, że wystarczy, iż przesłanka ta zostanie przez stronę uprawdopodobniona. Skarżący, jako przyczynę uchybienia terminowi do wniesienia odwołania w sprawie niniejszej wskazał przebytą w okresie od 5 do 19 lutego 2015 r. chorobę. Na dowód czego przedłożył zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, że w wymienionym okresie pacjent powinien systematycznie przyjmować leki oraz wskazane jest leżenie. Ponadto skarżący wskazał, że zamieszkuje sam, co uniemożliwiło mu wniesienie odwołania z zachowaniem terminu.