Odnosząc się do powyższych twierdzeń strony Sąd administracyjny pierwszej instancji stwierdził, że sam fakt choroby, nawet poświadczony zaświadczeniem lekarskim, nie jest wystarczający dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu. W przypadku choroby trzeba wskazać, że rodzaj choroby uniemożliwiał dokonanie czynności oraz że nie istniała możliwość skorzystania z pomocy innych osób w jej dokonaniu. Sąd podkreślił, że nawet choroba wymagająca leżenia nie uzasadnia sama przez się braku zawinienia i przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej, o ile osoba uprawniona do dokonania tej czynności mogła skorzystać z pomocy osób trzecich. A zatem ocena, czy uprawdopodobniony został brak winy w uchybieniu terminu nie ogranicza się zatem do ustalenia, czy twierdzenie wnioskodawcy o chorobie jest wiarygodne tj. np. potwierdzone zaświadczeniem lekarskim, ale musi również uwzględniać na przykład to, czy wskazana przyczyna uchybienia terminowi stanowi przeszkodę niemożliwą do przezwyciężenia i czy zainteresowany wykazał należytą staranność w podjęciu działań mogących zapobiec uchybieniu terminu, przykładowo poprzez wyręczenie się inną osobą.
Tego natomiast w toku postępowania zdaniem Sądu skarżący nie uprawdopodobnił. W szczególności należy wskazać, że przedłożone w rozpoznawanej sprawie zaświadczenia lekarskie nie wskazuje na chorobę nagłą, która nie pozwoliła nawet na wyręczenie się inną osobą. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że skarżący nie był zainteresowany ujawnieniem rodzaju przebytej choroby zarówno organowi, jak i na etapie postępowania przed sądem administracyjnym swojemu pełnomocnikowi. Wpływ na takie rozstrzygnięcie sprawy miała także okoliczność, iż odwołanie zostało przez skarżącego sporządzone 16 lutego 2015 r., a więc przed upływem terminu do jego wniesienia. W tej sytuacji, aby dochować terminowi wystarczyło jedynie, przy założeniu, że skarżący osobiście nie był w stanie tego uczynić, podjąć choćby próbę posłużenia się osobą trzecią, w kwestii technicznej, jaką w istocie jest samo nadanie przesyłki u operatora pocztowego.
Ponadto Sąd wskazał, że organ podatkowy w sprawie niniejszej podjął wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Ocena zebranych w sprawie dowodów została przeprowadzona sposób wyczerpujący i nie narusza reguł swobodnej oceny. Sporne kwestie zostały w niniejszej sprawie szczegółowo wyjaśnione i znalazły odzwierciedlenie zarówno w zebranym materiale dowodowym, jak i w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
4. W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, a także zasądzenie kosztów postępowania. W oparciu o art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm., dalej "p.p.s.a."), autor skargi kasacyjnej podniósł zarzuty naruszenia przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: