Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Marek Olejnik, Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 października 2017 r. sygn. akt I SA/Po 674/17 w sprawie ze skargi M. H. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. H. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 4 października 2017 r. o sygn. I SA/Po 674/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę M. H. (dalej: skarżący lub wnioskodawca) na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) z dnia 3 kwietnia 2017 r., nr [...], wydane w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Poznaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł skarżący (reprezentowany przez pełnomocnika - doradcę podatkowego), który zaskarżył wyrok w całości. Sformułował także wniosek o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 14b § 5b w związku z art. 119a i art. 119b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm., dalej: o.p.), a także art. 14b § 5b w związku z art. 14k § 1 o.p. Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 141 § 4 p.p.s.a., przez niedostateczne wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia, a mianowicie niewyjaśnienie z jakich względów WSA w Poznaniu przyjął, że niedokonanie przez Dyrektora KIS oceny złożonego wniosku pod kątem braku zaistnienia przesłanek wskazanych w art. 14b o.p. nie było okolicznością mającą wpływ na wynik sprawy.
2.2. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
3. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
3.1. Skarga kasacyjna nie zawiera uzasadnionych zarzutów i z tego względu podlega oddaleniu. Zarzuty skargi kasacyjnej sprowadzają się do kwestionowania stanowiska WSA w Poznaniu co do prawidłowości odmowy przez Dyrektora KIS wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej. Rozstrzygane w sprawie kwestie były przedmiotem orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny w tożsamym stanie prawnym w sprawach zakończonych wyrokami: z dnia 27 września 2018 r., II FSK 290/18, z dnia 8 października 2018 r. II FSK 1034/18, z dnia 5 listopada 2019 r. II FSK 3750/17, z dnia 6 grudnia 2019 r. II FSK 638/18, zaś argumentację w nich zawartą Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując niniejszą sprawę podziela.
3.2. Przedmiot sporu sprowadza się do oceny, czy zasadnie WSA Poznaniu stanął na stanowisku, że organ miał podstawy do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej na podstawie art. 14b § 5b o.p. Skarżący uznaje za niewystarczające - dla dokonania takiej oceny - twierdzenie Dyrektora KIS o istnieniu uzasadnionego przypuszczenia, że poszczególne elementy stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego mogą być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a o.p. Skarżący stoi też na stanowisku, że ocena co do ewentualnego wydania decyzji na podstawie art. 119a o.p. powinna odwoływać się do całokształtu regulacji warunkujących wydanie takiej decyzji, w szczególności powinno zostać wykluczone występowanie przesłanek wymienionych w art. 119b o.p. W przekonaniu skarżącego tylko jasne wyeliminowanie przesłanek określonych w art. 119b o.p. pozwala na ocenę, że zachodzi uzasadnione przypuszczenie wydania decyzji opartej na art. 119a o.p. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd pierwszej instancji nie dopuścił się uchybienia żadnej z tych dwóch kwestii prawnych.