Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Rzeszowie w sprawie ze skarg Z. [...] sp. z o. o. z siedzibą w R. na interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów nr IBPBI/2/423-161/12/AP, nr IBPBI/2/423-162/12/AP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych
Uzasadnienie strona 5/5

4.3. Zagadnieniem wyjściowym zatem dla dokonania właściwej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a tym samym rozstrzygnięcia zasadności zarzutów skargi kasacyjnej, jest w przedstawionym przez spółkę stanie faktycznym odniesienie kosztów pośrednich do określonego źródła przychodów i umiejscowienia ich w czasie. Skoro zatem w opisie stanu faktycznego podano, ze koszty ogólne (czyli pośrednie) zarówno w okresie styczeń - kwiecień, jak i maj - grudzień 2011 r. dotyczyły przyszłych jak i bieżących (po maju 2011 r.) przychodów zwolnionych z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., jako uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o s.s.e., jak i innych podlegających opodatkowaniu przychodów, to organ udzielający interpretacji indywidualnej był związany tym wskazaniem. Jeżeli w ocenie podatnika kosztów tych nie dało się przyporządkować wyłącznie do działalności gospodarczej i przychodów uzyskiwanych poza SSE lub do przychodów uzyskiwanych w SSE, to również to wskazanie było wiążące dla Ministra Finansów. Należy zatem przyjąć, że po pierwsze w obrębie jednego roku podatkowego istotny jest charakter poniesionego kosztu, a nie moment od którego podatnik rozpoczął osiągać przychody i dochody zwolnione, o których stanowi art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Okoliczność ta sama w sobie nie może mieć decydującego znaczenia z uwagi na treść art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., zgodnie z którym dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Podkreślenia wymaga, na co wskazała Spółka ubiegająca się o interpretację indywidualną, że już w okresie od stycznia 2011 r. ponosiła koszty przygotowawcze do podjęcia działalności na terenie SSE, których nie dało się oddzielić od kosztów związanych z przychodami osiąganymi z działalności "pozastrefowej". Trafnie wskazano w zaskarżonym wyroku, że zasadniczo okresem rozliczeniowym dla podatku dochodowego od osób prawnych jest rok podatkowy. Na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. można stwierdzić, że jest to podatek o otwartym stanie faktycznym i rocznym okresie rozliczeniowym. Podkreślenia wymaga, że zasady ustalania dochodu podatkowego określają wyłącznie przepisy u.p.d.o.p. i jakiekolwiek odesłania w tym zakresie do przepisów prawa bilansowego wymagają wyraźnego wskazania ze strony legislatora podatkowego, jak to uczyniono np. w art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. co do ustalania różnic kursowych, czy w art. 4a pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. formułując definicję legalną inwestycji i składników majątkowych poprzez stosowne odesłania do ustawy o rachunkowości. Wskazana zaś w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. ewidencja rachunkowa ma dostarczać jedynie danych zapewniających ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Prócz wskazanych i analizowanych przez Sąd I instancji oraz przez strony przepisów art. 15 ust. 2 i ust. 2a u.p.d.o.p., należy wskazać na art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Zasada proporcjonalnego podziału kosztów dotyczy wydatków, najczęściej o charakterze stałym, które odnoszą się do wszystkich źródeł przychodów. Z natury rzeczy wydatki te odnoszą się do całego szeregu czynności związanych także z uruchomieniem nowego rodzaju działalności gospodarczej, w tym m.in. podlegającego zwolnieniu, które muszą poprzedzać uzyskiwanie przychodów. Można wyobrazić sobie cały szereg wydatków, które związane są z funkcjonowaniem podatnika i tym samym dotyczą wszystkich jego przychodów. Są to np. wynagrodzenia pracowników, koszty administracyjne, wynajem i obsługa biura, które często poprzedzają uzyskiwanie przychodów z określonego źródła. Ich ścisłe rozgraniczenie nie jest możliwe jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, także poprzez wyznaczenie jednej cezury czasowej. Czynnikiem istotnym jest zatem to, czy wydatki zostały dokonane w zakreślonym przez ustawodawcę okresie rozliczeniowym, tzn. w danym roku podatkowym. Nie ulega wątpliwości, że wskazane przez Spółkę wydatki należy zaliczyć do kosztów pośrednich. Czasu ich potrącalności dotyczy zaś art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Wynika z niego zasada, że koszty pośrednie dotyczące określonego roku podatkowego są potrącane w obrębie tego roku, a nie jedynie w odniesieniu do części danego roku podatkowego. Ograniczenia takiego nie można wywieść ani z przepisów art. 15 ust. 2 i ust. 2a u.p.d.o.p., ani też ze wskazanego art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Zarówno zatem przepisy dotyczące ustalania dochodu, jak i jednego z elementów rachunku podatkowego pod postacią kosztu podatkowego odnoszą się do roku podatkowego, za który to należy określić podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku.

4.4. Na dokonanie innej wykładni przepisów art. 15 ust. 2, ust. 2a i 4d u.p.d.o.p. nie mają wpływu przepisy dotyczące obowiązku wpłacania na rachunek urzędu skarbowego zaliczek miesięcznych w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Przede wszystkim należy wskazać na systematykę ustawy, w której art. 25 ust. 1 u.p.d.o.p. zamieszczono w Rozdziale 6 dotyczącym poboru podatku. Przepisy w nim zawarte nie dotyczą zatem kwestii związanych z ustalaniem podstawy opodatkowania i zasad ponoszenia kosztów uzyskania przychodów. Przepisy dotyczące obowiązku uiszczania zaliczek na podatek dochodowy wynikają z konieczności zapewnienia stałych wpływów do budżetu Skarbu Państwa, lecz ostateczna wielkość zobowiązania podatkowego i kwota podatku za dany rok podatkowy zostaje rozliczona dopiero w zeznaniu, o którym stanowi art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. Podatek należny za dany rok podatkowy nie jest zaś sumą zaliczek wpłaconych w jego trakcie, a jak wynika z art. 19 ust. 1 u.p.d.o.p. wynosi 19% podstawy opodatkowania. Tą ostatnią oblicza się zaś w oparciu o dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po dokonaniu stosownych odliczeń.

4.5. W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 184 p.p.s.a. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 204 pkt 2 p.p.s.a.

-----------------------

1

Strona 5/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Interpretacje podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów