Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia WSA del. Sylwester Golec, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Łomży od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2019 r. sygn. akt I SA/Bk 549/19 w sprawie ze skargi K. Z. na uchwałę Rady Miejskiej w Łomży z dnia 14 sierpnia 2019 r. nr 123/XIII/19 w przedmiocie skargi na uchwałę rady miejskiej w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, 2) zasądza od K. Z. na rzecz Rady Miejskiej w Łomży kwotę 510 (pięćset dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok WSA w Białymstoku z 18 grudnia 2019 r. stwierdzający nieważność uchwały Rady Miejskiej Łomży z dnia 14 sierpnia 2019 r. w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty.
Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy wskazał, że na sesji nadzwyczajnej w dniu 14 sierpnia 2019 r. Rada Miejska Łomży podjęła uchwałę Nr 123/XIII/19 w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty. Pismem z 11 września 2019 r. Skarżąca zaskarżyła przedmiotową uchwałę zarzucając jej mające wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. § 131 ust. 1 w związku z § 143 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 roku w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 283 ze zm., dalej zwanego: "rozporządzeniem"), poprzez niezawarcie w zaskarżonej uchwale uzasadnienia, art. 6k ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2018 r., poz. 1454 ze zm., dalej zwanej: u.u.c.p.g.) poprzez nieuwzględnienie kryteriów określania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, wskazanych w art. 6k ust. 2 ustawy lub co najmniej poprzez brak wykazania uwzględnienia tych kryteriów z uwagi na brak uzasadnienia zaskarżonej uchwały, § 6, § 145 ust. 1-2 rozporządzenia, poprzez redakcję § 1 ust. 2-4 skarżonej uchwały w sposób niezrozumiały dla adresatów. Mając powyższe na uwadze Skarżąca wniosła: na zasadzie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2019 r. poz. 2325 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.) - o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały w całości, na zasadzie art. 61 § 2 pkt 3 i art. 61 § 3 p.p.s.a. o wstrzymanie wykonania skarżonej uchwały, na zasadzie art. 200 p.p.s.a. o zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał skargę za uzasadnioną.
W przedmiotowej sprawie organ, wydając zaskarżoną uchwałę, naruszył wskazane w skardze przepisy rozporządzenia, a także art. 6k ust. 4a u.u.p.c.g. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu rada gminy, w drodze uchwały, zwalnia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. Sąd pragnie zaznaczyć, iż zapis tego przepisu nie pozostawia wątpliwości. Organ uchwałą ma zwolnić obligatoryjnie z części opłaty. Ustawodawca nie pozostawia tu wyboru. W skarżonej uchwale zapisu tego jednak zabrakło.
Odnośnie zarzutów naruszenia przepisów rozporządzenia w sprawie zasad techniki prawodawczej, Sąd stwierdził, że zasługują one w części na uwzględnienie. Zgodnie z § 6 w zw. z § 143 rozporządzenia przepisy uchwały redaguje się tak, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nich norm wyrażały intencje prawodawcy. Zaskarżona uchwała niewątpliwie kryterium tego nie spełnia. Przede wszystkim wskazał, że z jej treści wynika, iż gmina przyjęła dwie kategorie opłat za gospodarowanie odpadami: ogólną i selektywną, dodatkowo jeszcze dzieląc je na zabudowę wielorodzinną, jednorodzinną i gospodarstwa jednoosobowe w zabudowie jedno i wielorodzinnej. Już ta konstrukcja narusza brzmienie art. 6j ustawy. Przede wszystkim ustawa nie zawiera możliwości wyboru kategorii opłat za wyjątkiem dwóch. Ustawa stanowi bowiem wprost, iż opłata ustalana jest za gospodarowanie odpadami z podziałem na odbiór selektywny i nieselektywny. Nie ma zatem żadnych podstaw prawnych aby wprowadzać kategorię ogólną, która dopiero po dogłębnej analizie uchwały wskazuje, iż chodzi o gospodarowanie nieselektywne. Brak czytelności tego zapisu powoduje, iż nie wiadomo w istocie, jakie stawki stosować. Ponadto uchwała wprowadza dwie wysokości stawek uzależniając je od roku ich obowiązywania - inne w 2019 i inne w 2020 roku. Pomijając już błędy redakcyjne uchwały - po podpunktach 2 znalazły się ppkt 1a i 2a - a także pomijając rok 2020, co do którego nie ma wątpliwości, że datą wejścia w życie stawek za gospodarowanie odpadami jest 1 stycznia, należy stwierdzić, iż uchwała nie zawiera daty wejścia w życie przepisów w roku 2019, odnosząc się jednocześnie do jej wejścia w życie. Paragraf 7 uchwały zawiera bowiem wyłącznie informacje o podleganiu publikacji w dzienniku urzędowym, lecz społeczeństwo lokalne wcale nie musi wiedzieć, że jest to jej termin wejścia w życie. Informacja o konkretnej dacie wejścia w życie (nawet w formie np. w 14 dni od dnia publikacji lub z dniem publikacji) powinna znaleźć się wprost w uchwale, a nie stanowić domniemania. Poza tym, co ściśle jest związane z wejściem uchwały w życie, nie zawiera ona przepisów przejściowych, zawierających wskazówki jaką stawkę stosować należy za miesiąc w którym uchwała ta w życie weszła, co może stanowić chaos w obliczaniu i wpłacaniu prawidłowych opłat za gospodarowanie odpadami.