Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Krawczyk, Protokolant Ewelina Wołosiak, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1254/15 w sprawie ze skargi G. G. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 8 maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. G. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 20 października 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (sygn. akt I SA/Kr 1254/15) oddalił skargę G. G. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 maja 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku przestawił następujący stan sprawy: wnioskodawca jest właścicielem mieszkania, a jeden z pokoi zamieszkują osoby z orzeczoną sądownie eksmisją z prawem do mieszkania socjalnego. Gmina nie wykonała orzeczeń sądu i nie dostarczyła lokalu socjalnego, więc eksmitowani nie opuścili lokalu. Eksmitowani lokatorzy nie płacili odszkodowań za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego. Wnioskodawca uzyskał na drodze sądowej odszkodowanie od gminy, będące substytutem czynszu z najmu zajmowanego pokoju. Odszkodowanie zostało wypłacone wypłacanego przez gminę na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r., poz. 150 ze zm.). W związku z powyższym wnioskodawca zadał pytanie, czy otrzymany przychód może określić jako przychody z najmu i dzierżawy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1993 r. nr 90, poz. 416 ze zm.) dalej: u.p.d.o.f. oraz czy przychód należy zakwalifikować jako przychód z najmu, bowiem stanowi ekwiwalent czynszu. Zdaniem wnioskodawcy wypłatę odszkodowania należy zakwalifikować jako przychód z najmu, bowiem stanowi ekwiwalent czynszu, który powinni płacić eksmitowani lokatorzy. Gdyby eksmitowani lokatorzy wpłacali na jego rzecz comiesięczne opłaty związane z bezumownym zajmowaniem lokalu, wówczas wnioskodawca nie byłby uprawniony do ubiegania się o odszkodowanie. Uiszczona kwota nie zmienia swojego charakteru i może być traktowana analogicznie jako szeroko rozumiany przychód z najmu.
Po przedstawieniu stanowiska wnioskodawcy, Minister Finansów wskazał, że opisanego odszkodowania nie sposób uznać za przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. Nie został bowiem spełniony warunek pozostawania ww. przysporzenia majątkowego w związku z przychodem z tytułu najmu lokalu. Odszkodowanie to nie stanowi czynszu, do którego na mocy przepisów prawa oraz zawartej umowy zobowiązany jest najemca.
Po bezskutecznym wezwaniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa, wnioskodawca wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Domagał się uchylenia zaskarżonej interpretacji. Skarżący podniósł, że odszkodowanie za brak lokalu socjalnego pozostaje w związku z przychodem z najmu. Jego zdaniem gmina wchodzi jako dłużnik w miejsce niepłacącego lokatora i opłaca za niego wartość czynszu, jaki ten musiałby uiszczać. Dla skarżącego jest to zatem czynsz najmu, tyle że uiszczony przez inny podmiot. Nie jest istotne, kto na podstawie przepisów odrębnych faktycznie opłaca wynagrodzenie za korzystanie z mieszania, liczy się bowiem fakt odpłatności. Taki przychód pozostaje w ścisłym związku przyczynowym z używaniem lokalu.