Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 stycznia 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 1537/16 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie nakazu rejestracji i ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych po wznowieniu postępowania 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od J. D. na rzecz Ministra Infrastruktury i Budownictwa 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 5 stycznia 2017 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1537/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA), działając na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę J. D. (dalej: skarżąca) na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] maja 2016 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] lutego 2016 r. (nr [...]) o odmowie uchylenia - po wznowieniu postępowania - decyzji Ministra Administracji i Cyfryzacji z [...] marca 2014 r. (nr [...]) oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Dyrektora Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej S.A. z [...] grudnia 2013 r. (nr [...]) nakazującej skarżącej rejestrację 74 używanych odbiorników telewizyjnych i ustalającej opłatę za używanie tych niezarejestrowanych odbiorników.
W uzasadnieniu WSA przedstawił stan faktyczny i stanowisko Ministra Infrastruktury i Budownictwa, wynikające z decyzji wydanych w postępowaniu wznowieniowym. Wskazał, że skarżąca złożyła podanie o wznowienie postępowania w sprawie nakazu rejestracji 74 odbiorników telewizyjnych, podnosząc że bez własnej winy nie brała udziału w tamtym postępowaniu, co stanowi przesłankę wznowieniową, o jakiej mowa w art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23; dalej: kpa). Skarżąca we wniosku tym domagała się uchylenia decyzji Dyrektora Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej S.A. i decyzji Ministra Administracji i Cyfryzacji. Minister Infrastruktury i Budownictwa odmówił uchylenia tych decyzji. Organ nie uwzględnił argumentacji skarżącej, że nie doszło do skutecznego doręczenia jej decyzji Ministra Administracji i Cyfryzacji z [...] marca 2014 r. Stwierdził, że korespondencja kierowana do strony była wysyłana na prawidłowy adres wskazany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako adres do doręczeń, który był jednocześnie adresem głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez skarżącą. Organ podkreślił, że w aktach sprawy znajduje się potwierdzona za zgodność z oryginałem "Karta doręczeń przesyłek poleconych" z 28 marca 2014 r., z której wynika, iż wspomniana decyzja została odebrana 28 marca 2014 r. przez K. O. - pracownika recepcji. Ponadto właściwy Naczelnik Urzędu Pocztowego wystawił duplikat potwierdzania odbioru przesyłki zawierającej decyzję z [...] marca 2014 r., z którego jednoznacznie wynika, że przesyłka została doręczona na oznaczony w niej adres. Minister Infrastruktury i Budownictwa podniósł, że skarżąca nie wskazała jakichkolwiek danych, które mogłyby chociażby w niewielkim stopniu uprawdopodobnić, iż informacje zawarte w duplikacie potwierdzenia odbioru są niezgodnie z prawdą.
Zdaniem WSA, decyzje Ministra Infrastruktury i Budownictwa wydane w postępowaniu wznowieniowym nie naruszyły prawa.
WSA za niezasadny uznał zarzut niedoręczenia decyzji Ministra Administracji i Cyfryzacji z uwagi na brak w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru tej decyzji przez skarżącą. Sąd stwierdził, że w aktach sprawy znajduje się duplikat zwrotnego potwierdzenia odbioru wspomnianej decyzji, wystawiony przez Naczelnika Urzędu Pocztowego [...]. Z tego dokumentu urzędowego wynika, że decyzja z [...] marca 2014 r. została odebrana 28 marca 2014 r. przez K. O. - pracownika recepcji. WSA zauważył przy tym, że w sytuacji sporządzenia duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki dokument ten podpisuje osoba w imieniu podmiotu wystawiającego duplikat na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających dokonanie doręczenia przesyłki. Skarżąca nie wskazała natomiast żadnych danych, które mogłyby uprawdopodabniać, że informacje zawarte w duplikacie potwierdzenia odbioru są niezgodne z prawdą. WSA dodał, że w aktach sprawy znajduje się też potwierdzona za zgodność oryginałem "Karta doręczeń przesyłek poleconych" z 28 marca 2014 r., która również potwierdza, że decyzja Ministra Administracji i Cyfryzacji została odebrana 28 marca 2014 r. przez K. O.